Από την εποχή που αγωνιζόταν ακόμα, ο Αντόνιο Κασάνο δεν ήταν ακριβώς ψύχραιμος. Δεν χρειαζόταν καν… παρτενέρ για καυγά, μπορούσε να τσακωθεί και μόνος του.
Ο Ζοσέ Μουρίνιο, από την άλλη, υπήρξε ανέκαθεν ο άρχοντας των mind games. «El puto gefe» (το απόλυτο αφεντικό) στις αίθουσες Τύπου, όπως εύστοχα τον είχε χαρακτηρίσει ο Γκουαρντιόλα.
Όπως είναι εύλογο λοιπόν, η ανάμειξη αυτών των δυο εκρηκτικών στοιχείων ήταν σαν να βουτάς σπίρτα στη βενζίνη. Και η αντιπαράθεση που προέκυψε μεταξύ τους δεν θα μπορούσε να είναι… πολιτισμένη!
Το ξεκίνησε απρόκλητα ο Ιταλός, λέγοντας:
«Μπορεί να επιστρέψει στη Ρεάλ αν δεν συνεχίσει ο Αντσελότι, όμως εάν η Ρέαλ θέλει έναν προπονητή, δεν θα φωνάξουν τον Μουρίνιο για να αναλάβει αυτό το σχέδιο.
Ο Μουρίνιο δεν δίνει δεκάρα για το ποδόσφαιρο. Δεν του αρέσει να δουλεύει, δεν ξέρει πώς να επικοινωνήσει ή να μιλήσει, ας μην κοροϊδευόμαστε από την ιστορία του. Δεν ξέρω πώς πετυχαίνει αυτά τα αποτελέσματα, επειδή είναι απλά showman.
Κοιτάξτε τον Σάρι, παίζει εκπληκτικό ποδόσφαιρο. Ο Μουρίνιο είναι μηδέν. Είναι σπουδαίος στην επικοινωνία, όμως ως προπονητής για εκείνον είναι το ίδιο να βρίσκεται στην Ρεάλ ή στην Σαν Μαρτινέζε».
Επειδή όμως ο Μουρίνιο δεν είναι… Αλέγκρι, Χάαλαντ, Ιμόμπιλε και Ιντσάγκι (όχι τυχαία ονόματα αφού και σ’ αυτούς τα έχει χώσει ο Κασάνο) δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσει να πέσει κάτω.
Απάντησε λοιπόν το ίδιο… γλυκά:
«Καθένας μπορεί να ασκεί κριτική και να σκέφτεται όπως θέλει. Ενώ ο Κασάνο κάνει πλάκα, άλλοι δουλεύουν σοβαρά. Ο Κασάνο έπαιξε στη Ρόμα, στην Ίντερ, στη Ρεάλ:
Στη Ρεάλ τον θυμούνται μόνο για το μπουφάν του, στη Ρόμα κέρδισε ένα Σούπερ Καπ χωρίς να παίξει, στην Ίντερ δεν πήρε ούτε το κύπελλο Λομβαρδίας.
Αυτός έχει πρόβλημα μαζί μου, όχι εγώ με αυτόν. Θα του πω μόνο αυτό, διότι είναι 40 χρόνων κι εγώ 60. Στη ζωή, αν προσπαθείς συνέχεια να συγκρούεσαι, εμφανίζεται μπροστά σου ένας Μάρκο Λιβάγια και δεν διασκεδάζεις και τόσο».
Σκέφτεσαι λοιπόν εύλογα:
Εντάξει ο Κασάνο ν’ αποκαλεί «μυρωδιά» (μέσες-άκρες) τον Μουρίνιο…
Εντάξει εκείνος να του υπενθυμίζει ότι υπήρξε ασόβαρος (και όχι τόσο επιτυχημένος όσο θα μπορούσε) ποδοσφαιρικά…
Ο Λιβάγια όμως… πού κολλάει;;;
Η απάντηση βρίσκεται σ’ ένα περιστατικό που είχε σημειωθεί τη σεζόν 2012/13!
Τότε που ο πρώην επιθετικός της ΑΕΚ δεν είχε καλμάρει τα νεύρα του (όπως όντως κατάφερε τα τελευταία χρόνια).
Και ως συμπαίκτης του Κασάνο στην Ίντερ του δίδαξε (με οδυνηρό τρόπο) ότι καμιά φορά μπορεί να πετύχεις και κανέναν πιο «τρελό» από σένα!
Όλα είχαν ξεκινήσει από τη διαχείριση του προπονητή τους… Αντρέα Στραματσόνι! Παρόλο που ο Κασάνο αρχικά τον στήριζε, στη συνέχεια έβαλε «στην μπούκα» τον πρώην τεχνικό του Παναθηναϊκού.
Διότι έβλεπε ότι (με την ομάδα να βολοδέρνει) είχε αρχίσει να σχεδιάζει τη νέα σεζόν. Να δίνει όλο και περισσότερο βάρος σε νέους παίκτες, όπως ο Λιβάγια. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο φέρελπις (τότε) συμπαίκτης του, όχι μόνο έπαιζε, αλλά κατάφερνε να βάλει και 4 γκολ σε 6 παιχνίδια του Europa League.
Ο συνδυασμός λοιπόν αυτών των δυο στοιχείων έκανε μπαρούτι τον Κασάνο. Δεν αναφέρθηκε ποτέ δημόσια στον Λιβάγια, αλλά τον Στραματσόνι τον πέρναγε πριονοκορδέλα: Τόσο από κοντά, όσο και μέσω του Τύπου.
Όταν εξέφρασε όμως τη… δυσαρέσκειά του και στον ίδιο τον Κροάτη δεν αποδείχθηκε ακριβώς σοφή απόφαση!
Για όσους δεν το γνωρίζουν ο νεαρός Λιβάγια ήταν οξύθυμο παλικάρι. Όσο τον παραδέχονταν όλοι οι προπονητές του για την ποδοσφαιρική του ποιότητα, άλλο τόσο υπογράμμιζαν ότι πρέπει να ελέγξει τα νεύρα του.
