Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, μέρος β΄ λοιπόν. Χθες είχαμε το πρώτο μέρος της συνέντευξης του Ελλαδίτη στο PROTATHLIMA, συνέντευξη η οποία συζητήθηκε στην Ελλάδα όντας πρωτοσέλιδο σε όλες τις αθλητικές ιστοσελίδες για τα όσα ανέφερε για το κεφάλαιο Εθνική ομάδα.
Όπως είπαμε και χθες, δεν του αρέσει να κρύβεται του Λάζαρου, ο οποίος τόνισε στη συνέντευξή μας ότι στην Ανόρθωση επανήλθε στο να είναι όπως χαρακτηριστικά είπε, ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Ούτε και στο σημερινό μισό κρύφτηκε ο Ελλαδίτης, με τον οποίο συζητήσαμε ακόμα πιο βαθιά για το τι πήγε λάθος για την Ανόρθωση κατά την περσινή χρονιά με αποτέλεσμα την αποτυχία της πέμπτης θέσης, ενώ ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στο παιγνίδι Κυπέλλου με το ΑΠΟΕΛ.
Ένα παιγνίδι που όπως μας ανέφερε ο Λάζαρος, χαμένη βγήκε και η Ανόρθωση με τα όσα έγιναν, τολμώντας να παραδεχθεί ότι το ποδόσφαιρο που έπαιξε η ομάδα του σε εκείνο το παιγνίδι με παίκτες παραπάνω, ήταν «κλωτσοσκούφι».
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε το δεύτερο μέρος της αποκαλυπτικής συνέντευξης του Ελλαδίτη:
Λάζαρε, πάμε ενάμιση μήνα πίσω και στο παιγνίδι με τον Άρη. Εκείνη η απογοήτευση που είχατε, βγήκε και με την κόκκινη σου;
Εντάξει, η κόκκινη είναι για γέλια. Τώρα μιλάμε θα χάσω και δύο παιγνίδια στην αρχή της χρονιάς, είναι για γέλια. Μάλιστα ο διαιτητής ήταν Ιταλός, του μίλησα και στα ιταλικά και του λέω έχω κάνει ένα δυνατό μαρκάρισμα αλλά δεν είναι για κόκκινη, δες το στο VAR. Και μου λέει τον βρίσκεις με το πόδι, εντάξει ίσως λέω δεν το είχα καταλάβει εγώ καλά. Και μετά που είδα το replay βλέπω ότι δεν τον έχω βρει με τεντωμένο το πόδι αλλά με το πόδι που είχα μαζεμένο. Σίγουρα ήταν ένα σκληρό μαρκάρισμα αλλά είναι για κίτρινη. Δυστυχώς ή ευτυχώς η αντίδρασή μου σε αυτό που γινόταν, από την απογοήτευση δηλαδή, θόλωσε το μυαλό μου. Ήταν ένα λάθος δικό μου. Όπως ήταν και ένα λάθος όλης της ομάδας το πως διαχειριστήκαμε το παιγνίδι.
Σας επηρέασε το γεγονός ότι σας αρκούσε η ισοπαλία; Νιώθατε ότι εύκολα ή δύσκολα θα παίρνατε ένα από τα δύο αποτελέσματα που θέλατε;
Δεν νομίζω. Πιο πολύ πιστεύω ότι τα τελευταία τρία παιγνίδια, ήμασταν σε κακή κατάσταση αγωνιστικά. Έλειπε πάρα πολύ η φρεσκάδα, είχαμε κάνει τέσσερεις-πέντε μήνες πάρα πολύ καλούς μετά το παιγνίδι με την Παρτιζάν. Ήταν και τα άλλα παιγνίδια που είπαμε προηγουμένως, παίξαμε τόσα πολλά ντέρμπι που παίζαμε με το μαχαίρι στα δόντια και πιστεύω ότι όλο, στα εισαγωγικά, το οικοδόμημά μας, έπεσε στην ισοφάριση με τον Απόλλωνα. Νομίζω ότι εκεί η απογοήτευσή που είχαμε, ο τρόπος με τον οποίο καταλάβαμε ότι τελείωσε το πρωτάθλημα, μας έκοψε τα πόδια, πραγματικά. Πιο πολύ πιστεύω ότι ήταν ψυχολογική κούραση και μετά σωματική αυτό που έγινε στα τελευταία δύο-τρία παιγνίδια. Γιατί άμα δεις το παιγνίδι και με την Πάφο που κερδίσαμε, κερδίσαμε με την ψυχή στο στόμα. Πήγαμε μετά στο ΓΣΠ με το ΑΠΟΕΛ, που και το ΑΠΟΕΛ δεν ήταν σε καθόλου καλή κατάσταση, και ήταν ένα παιγνίδι που νομίζω ξεχάστηκε με το που τελείωσε.
Ήταν ένα παιγνίδι εκείνο που με νίκη η Ανόρθωση θα είχε πολλές πιθανότητες για τη δεύτερη θέση.
Νομίζω δεν υπήρχαν ούτε ψυχικά ούτε σωματικά αποθέματα πλέον, χωρίς να είναι δικαιολογία.
Αλλά είδαμε στα τελευταία λεπτά να μην υπάρχει εκείνη η βιασύνη που έπρεπε για ένα νικηφόρο τέρμα.
Εγώ πιστεύω αυτό πιο πολύ. Ότι σωματικά και ψυχικά είμασταν εξουθενωμένοι. Και το πηγαίνω στο ότι πιστεύαμε, το λέω από την πλευρά μου εντάξει, ότι εγώ πίστευα στο πρωτάθλημα μέχρι και την ισοφάριση με τον Απόλλωνα. Πίστευα, πίστευα, πίστευα. Και εκεί μου κόπηκαν τα πόδια. Όλο αυτό συν τον αποκλεισμό του κυπέλλου, που για μένα πάλι, τα τελευταία τέσσερα-πέντε παιγνίδια μαζί με τους ημιτελικούς δεν είμασταν καλοί. Πληρώσαμε πάρα πολύ όλο τον κόπο, όλο αυτό που πήγαμε να κάνουμε. Το έβλεπα και στον εαυτό μου, σηκωνόμουν το πρωί και ήμουν πολύ κουρασμένος, πολύ κουρασμένος.
Αναφέρθηκες στον ημιτελικό κυπέλου. Φοβηθήκατε περισσότερο από ότι έπρεπε το πρώτο παιγνίδι με την Ομόνοια; Το λέω αυτό λόγω και της εντεκάδας που είδαμε σε εκείνο το παιγνίδι.
Εντάξει, η προσέγγιση του παιγνιδιού μας ήταν επειδή ο πρώτος αγώνας ήταν στην έδρα μας, να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Δεν το λέω για να ρίξω ευθύνες σε οτιδήποτε, μας έκοψε τα πόδια το πρώτο γκολ και ο τρόπος που το δεχθήκαμε. Λες τώρα, ξεκινάς με τέτοιο γκολ και να το δέχεσαι και γρήγορα, ήμασταν και σε μία φάση που όπως είπα πριν δεν ήμασταν καλά μέσα στο γήπεδο, μας κόπηκαν τα πόδια. Αλλά επιμένω σε αυτό που λέω, ότι ήταν αυτά τα τέσσερα-πέντε τελευταία παιγνίδια της σεζόν που δεν είμασταν καθόλου καλά.
Ναι αλλά αρχές του Απρίλη είχαν έρθει δύο νίκες απέναντι στο ΑΠΟΕΛ, σε πρωτάθλημα και κύπελλο.
Αυτό το κομμάτι το βάζω σε όλη αυτή την προσπάθεια που έγινε από τον Δεκέμβρη μέχρι και τον Απρίλη που για μας όλα τα παιγνίδια ήταν ντέρμπι. Όλα, όλα τα παιγνίδια ήταν ντέρμπι. Και νομίζω ότι ένα άλλο παιγνίδι που έκανε κακό στην ψυχολογία μας ήταν το παιγνίδι κυπέλλου με το ΑΠΟΕΛ. Δηλαδή όταν ο αντίπαλος δέχθηκε τις τέσσερεις κόκκινες κάρτες και εμείς παίζαμε εκείνο το κλωτσοσκούφι, απογοητεύσαμε τους ίδιούς μας τους εαυτούς.
Εσύ σαν ποδοσφαιριστής, έστω και αντίπαλος, θεωρείς υπερβολικό το βαθμό αντίδρασής από πλευράς ΑΠΟΕΛ για τα όσα έγιναν σε εκείνο το παιγνίδι;
Και οι τέσσερεις ήταν κόκκινες. Το ξέρουν καλά όλοι. Καμία αντίδραση δεν θεωρώ υπερβολική στο ποδόσφαιρο. Γιατί όλες έχουν τον σκοπό τους.
Είσαι στα γήπεδα τόσα χρόνια. Έζησες ποτέ ξανά κάτι τέτοιο;
Δεν είναι σωστό να μιλάμε για τον αντίπαλο, αλλά έπεσε νομίζω ο αντίπαλος μέσα σε μία παγίδα που δεν έπρεπε να πέσει. Πιστεύω ότι ήξεραν ότι σαν ομάδα ήμασταν ανώτεροι, φάνηκε και από τα μεταξύ μας αποτελέσματα όλο τον χρόνο. Παρόλα αυτά βλέπεις ότι τερμάτισαν και πάνω μας, είναι το οξύμωρο και αυτό που είπα ότι το πρωτάθλημα της Κύπρου είναι ανταγωνιστικό. Όπως είπα όμως, πιστεύω ότι έπεσαν μέσα σε μία παγίδα και δεν διαχειρίστηκαν σωστά αυτό που ένιωθαν για μας, ότι εμείς είμαστε ανώτερη ομάδα. Δεν ήταν λογικό αυτό που έγινε με τις τέσσερεις κόκκινες κάρτες. Και με ποια έννοια το λέω; Η προσέγγιση που είχε ο αντίπαλος σε εκείνο το παιγνίδι. Τώρα τι άλλο να πω, δεν ξέρω πραγματικά. Άλλωστε έτσι όπως πήγε το παιγνίδι, βγήκαμε και εμείς χαμένοι. Βγήκαμε και εμείς χαμένοι από τον τρόπο που δεν εκμεταλλευτήκαμε την αριθμητική υπεροχή που είχαμε στο παιγνίδι. Τώρα που το λες, νομίζω από εκείνο το παιγνίδι και μετά αρχίσανε τα θέματά μας.
Αν σου έλεγα ότι μπορούσες να αλλάξεις το αποτέλεσμα ενός παιγνιδιού που είχατε μέσα στην χρονιά ώστε να αλλάξει η χρονιά σας, ποιο θα ήταν;
Είναι δύο-τρία. Είναι το παιγνίδι με την Πάφο που έχουμε πάλι είχαμε αριθμητικό πλεονέκτημα και δεν κερδίζουμε, το 1-1 στην Πάφο. Είναι το παιγνίδι με τον Άρη και το οποίο τρώμε το γκολ στο 90’.
Βλέπουμε ένα μοτίβο εδώ, την Ανόρθωση με παίκτη παραπάνω να μην μπορεί να το εκμεταλλευτεί…
Ναι, ναι. Και θα έλεγα και τα δύο παιγνίδια με τον Απόλλωνα. Που στο 98’ θα μπορούσες να πάρεις τη νίκη και γίνεσαι φαβορί για το πρωτάθλημα όχι μόνο στα μάτια του κόσμου αλλά και στα μάτια των αντιπάλων. Και ακριβώς μετά με το που ξεκινάνε τα πλέιοφ ξανά με τον Απόλλωνα, όπου στο 1-0 χάνουμε το πέναλτι. Αυτά τα τρία-τέσσερα παιγνίδια νομίζω ότι θα αλλάζανε όλη την χρονιά.
Το 2-2 με τον Απόλλωνα ήταν και το παιγνίδι μετά τη νίκη στο ΓΣΠ επί του ΑΠΟΕΛ.
Δηλαδή φαντάζεσαι τι δώρα έχεις δώσει στους αντιπάλους, έτσι; Εγώ πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή, αν κερδίζαμε, ήμασταν το πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα. Είναι πολλά. Αυτά τα παιγνίδια, το καθένα στην θέση του, δεν ξέρω ποιο θέλεις να βάλεις πρώτο, δεύτερο, τρίτο, θα αλλάζανε την χρονιά. Για αυτό και είπα στην αρχή της συζήτησης ότι οι άλλες ομάδες εκμεταλλευτήκαν τις λεπτομέρειες.
Βρισκόσουν στον πάγκο και στο πέναλτι του Ουάρντα, και στο πέναλτι του Νοβότνι. Εσύ όταν τους έβλεπες, ένιωθες ότι ήταν έτοιμοι για εκείνα τα δύο τα πέναλτι;
Εντάξει, δεν μπορώ να ξέρω πως σκέφτεται ο καθένας. Σίγουρα ο Ουάρντα έκανε πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να τα κάνει εκείνη τη στιγμή. Δηλαδή έπρεπε να πάρει τη μπάλα, να απομονωθεί, να συγκεντρωθεί και να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει. Φαινόταν ότι ήταν λίγο αγχωμένος παραπάνω, αλλά σας είπα τώρα κάνουμε απλά μία συζήτηση χωρίς να ρίχνουμε ευθύνες ή οτιδήποτε.
Το ρωτάω αυτό γιατί εσύ θεωρείσαι και μετρ των πέναλτι, μπορείς να κατανοήσεις καλύτερα από όλους την ψυχολογία που είχαν όταν ετοιμάζονταν για τις εκτελέσεις.
Και το δικό μου το πέναλτι νωρίτερα ήταν δύσκολο για να γίνει το 2-2. Θα μπορούσε ο Ουάρντα να το διαχειριστεί λίγο καλύτερα στο πως να φτάσει να το χτυπήσει. Αυτό. Από εκεί και πέρα είναι η επιλογή σε ποια γωνία θα το χτυπήσει, τι σκέφτεται ο καθένας. Αλλά εγώ προσωπικά τον ήθελα λίγο πιο ήρεμο όταν θα φτάσει να χτυπήσει.
Θα σου λείψει φέτος; Επειδή όπως είπε και ο ίδιος, δεν θα συνεχίσει στην Ανόρθωση.
Ναι, ήταν καλές οι σχέσεις μας αλλά τι να σου πω τώρα; Έχω μάθει να έχω δίπλα μου καλούς ποδοσφαιριστές, τους θέλω τους καλούς ποδοσφαιριστές, ποτέ δεν ξέρεις αν φύγει ένας ποιος θα έρθει μετά. Είναι μία συζήτηση η οποία δεν είναι σωστό στο να γίνει αυτή τη στιγμή.
Είσαι αισιόδοξος για τη νέα χρονιά;
Βλέπω πράγματα να αλλάζουν, νομίζω ότι όλα θα εξαρτηθούν από τους παίκτες που θα διαλέξει η ομάδα να έρθουν, στο πως θα πλαισιώσει αυτούς που θα μείνουν εδώ για τη νέα χρονιά. Δεν θα σου πω ότι είμαι αισιόδοξος ότι ναι, φέτος θα πάρω το πρωτάθλημα, γιατί φυσικά και στόχος μου είναι το πρωτάθλημα. Εγώ θέλω να δω στα παιδιά που θα έρθουν, τον ενθουσιασμό στα μάτια τους, γιατί όλα από εκεί ξεκινάνε. Το κίνητρο να πετύχουν πράγματα γιατί κακά τα ψέματα, αν η ομάδα πάει καλά κερδισμένοι θα βγουν οι ποδοσφαιριστές. Το δικό μου ας πούμε το περσινό θα ξεχαστεί, δεν πα να είναι 15 γκολ, δεν πα να είναι 20, δεν πα να είναι 25, θα ξεχαστεί. Αν δεν έχει κάποιο τίτλο θα ξεχαστεί. Εγώ αυτό που θέλω να δω από τα παιδιά που θα έρθουν, είναι την κάψα, να συνδεθούνε με εμάς τους παλιούς και να τους μεταφέρουμε και εμείς αυτή την ιδέα.
Νιώθεις ότι είναι υποχρέωσή σου να τους το μεταφέρεις αυτό;
Ναι, είναι υποχρέωσή μου. Γιατί θέλω να πετύχω. Δεν θα το κάνω μόνο για την ομάδα, το κάνω και για τον εαυτό μου. Και ένας λόγος που πολλές φορές γίνομαι λίγο κακός στα αποδυτήρια και λίγο γκρινιάρης, είναι αυτό. Γιατί απαιτώ, ειδικά από τα νέα παιδιά, να έχουν μία σωστή γραμμή μέσα στο γήπεδο. Και θα στο πω και αλλιώς. Εγώ έφερα εδώ πέρα την οικογένειά μου, δεν γίνεται να αποτύχω και να φύγω σε έξι μήνες. Να αλλάζω ξανά σχολεία, να αλλάζω το ένα, να αλλάζω το άλλο. Η δουλειά μου τρέφει την οικογένειά μου. Ξεκινάμε με αυτό.
Μπήκες σε αυτή τη διαδικασία πέρσι, ότι πρέπει να διορθώσεις ή να βοηθήσεις κάτι σε κάποιον;
Ναι, ναι, έγινε αυτό.
Σε έχουν ακούσει;
Παιδιά πάρα πολλά με ακούσανε, ναι. Άλλος μπορεί να μην το δέχθηκε. Εμένα δεν με ενδιαφέρει σε εκείνο το κομμάτι να γίνω κακός, πίστεψέ με, καθόλου. Τα ίδια είχα και εγώ μικρός, έτσι; Όσο προχωράς στο ποδόσφαιρο, μαθαίνεις. Και αυτά που ζήσαμε, προσπαθούμε να τα μεταδώσουμε σε κάποια νέα παιδιά, πρώτα απ’ όλα για το καλό της ομάδας και δεύτερο για το καλό το δικό μας. Δηλαδή δεν είναι ότι γίνεται από εγωισμό ή γιατί θέλουμε να το παίζουμε ιστορία στα εισαγωγικά.
Σου πάει αυτός ο αρχηγικός ρόλος;
Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Δεν ήμουν ποτέ αρχηγός. Μόνο στον Ολυμπιακό ήμουν εκ των αρχηγών μέσα, που είναι διαφορετικό. Έλεγα ένα πράγμα. Δεν με ενδιέφερε να είμαι ο αρχηγός, με ενδιέφερε να είμαι ο ηγέτης μέσα στο γήπεδο. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά.
Ο αρχηγός δεν είναι και ηγέτης;
Μπορεί και να είναι, σίγουρα μπορεί και να είναι. Μπορεί και να μην είναι όμως.
Δεν είναι λίγο οξύμωρο όμως, ο αρχηγός μίας ομάδας να μην μπορεί να ηγηθεί;
Όχι, ο αρχηγός μπορεί να είναι το παιδί το οποίο θα τα δώσει όλα μέσα στο γήπεδο και θα αναγκάσει τους συμπαίκτες του όταν βλέπουν αυτόν να τρέχει και να ματώνει και να διεκδικεί πράγματα, να τους βγάλει τον καλύτερό τους εαυτό στο θέμα της ανταγωνιστικότητας και της έντασης. Ο ηγέτης είναι αυτός που κάποια στιγμή θα σου πάρει τη μπάλα και θα σου βάλει ένα γκολ από του πουθενά, θα σου δείξει το δρόμο για τους τρεις βαθμούς.
Βλέποντας τώρα την προηγούμενη χρονιά, πιστεύεις ότι θα μπορούσες και εσύ προσωπικά να ήσουν ακόμα πιο ηγετικός στο γήπεδο; Το λέω αυτό κρίνοντας και από τα παιγνίδια που κρίθηκαν στις λεπτομέρειες και συνήθως αυτές οι λεπτομέρειες ήταν εναντίον της Ανόρθωσης.
Εντάξει, αν είναι να διαλέξω ένα-δύο παιγνίδια θα μιλάγαμε για το απόλυτο. Δηλαδή να σου πω θα μπορούσα να το κάνω και στο παιγνίδι με τον Άρη, θα μιλάγαμε για το απόλυτο. Τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορούσα να το κάνω. Υπήρχαν όμως παιγνίδια στα οποία έγινε και δεν ήταν λίγα.
Χρειάζεται και άλλους ηγέτες η Ανόρθωση, έτσι όπως είναι δομημένο το ρόστερ της;
Κοίταξε, αν μου μιλάς για το ιδανικό, θα σου πω ότι θα ήθελα ένα ρόστερ και μία ομάδα πολύ δεμένη μεταξύ της, που θα είναι τρεις-τέσσερεις αυτοί που λέμε με την έκφραση να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Δηλαδή σήμερα είσαι εσύ, αύριο είναι ο άλλος, μεθαύριο άλλος.
Δεν χρειάζεται να είναι και τέρμα. Μπορεί να είναι μία άμυνα που θα κρίνει ένα παιγνίδι, μία πάσα που θα κρίνει ένα παιγνίδι. Είναι αυτό που επιδιώκει και ο Λάρκου με την επιλογή Πάντσεον αλλά και με την προσπάθεια που έγινε για Τσιγκρίσκι;
Έτσι όπως μου το λες και βάζουμε παίκτες σε κάθε γραμμή, ίσως να θέλει έναν ηγέτη σε κάθε γραμμή. Αυτό θα ήταν και το ιδανικό.
Είναι και αυτό μία απάντηση σε κάποιον που μπορεί να πει τι να τα κάνουμε τα γηρατειά;
Κάθε άποψη την ακούς. Το θέμα είναι αν την δέχεσαι ή όχι. Το θέμα είναι αν την δέχεται ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής ή όχι. Μπορεί να υπάρχει κάποιος που να το βγάζει αυτό σαν αντίδραση και να το δείχνει διαφορετικά.
Άλλο πριν 20 χρόνια, όταν άρχιζες επαγγελματικά το ποδόσφαιρο, για έναν 32χρονο, 33χρονο, άλλο τώρα όμως…
Ναι, νομίζω πριν 20 χρόνια οι ηλικίες εκείνες ήταν ο μέσος όρος. Εντάξει, η ζωή σε όλα τα επίπεδα πάει μπροστά, και τώρα και στο ποδόσφαιρο η εκγύμναση των ποδοσφαιριστών και τα facilities που σου παρέχει η ομάδα είναι όλα διαφορετικά, ο τρόπος ζωής είναι διαφορετικός. Όλα αυτά συντελούν στο να έχει ο ποδοσφαιριστής μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής.
Η οικογένειά σου το απολαμβάνει στην Κύπρο;
Ναι, περνάνε καλά, ήθελαν και αυτοί να μείνουμε.
Ξεκίνησες να φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά το τέλος της καριέρας σου; Θα είναι μέσα ή έξω από το ποδόσφαιρο;
Δεν ξέρω, ειλικρινά. Μου έχουν κάνει αυτή την ερώτηση και άλλοι άνθρωποι πιο ειδικοί πάνω στη δουλειά μου αλλά η απάντηση είναι πάντα η ίδια, ότι αυτή τη στιγμή είμαι ποδοσφαιριστής και σκέφτομαι σαν ποδοσφαιριστής. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ‘Ξέρεις ρε Λάζαρε, μήπως να ετοιμάσεις το επόμενο βήμα, ακόμα και αν παίζεις μπάλα;’. Όχι, δεν θα το ετοιμάσω το βήμα όσο παίζω ποδόσφαιρο, θέλω να το ευχαριστηθώ, θέλω να είμαι τόσο συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνω, θέλω να σκέφτομαι μόνο τη δουλειά μου.
Η δουλειά σου είναι και το χόμπι σου;
Υπάρχουν μέρες που πάω στην προπόνηση και λέω πάμε να παίξουμε μπαλίτσα (γέλια).
Από το χόμπι σου που είναι και η δουλειά σου, έβγαλες κάποια χρήματα που σου επιτρέπουν όταν τελειώσεις να μείνεις ένα-δύο χρόνια εκτός, να ηρεμήσεις και να δεις τι θέλεις να ακολουθήσεις;
Θα μπορούσε να γίνει και αυτό, έχω σκεφτεί να καθίσω ένα-δύο χρόνια μετά, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια τόσο μεγαλώνω, αυτός ο χρόνος μειώνεται. Δηλαδή στην αρχή έλεγα να καθίσω δύο χρόνια, μετά έλεγα ένα χρόνο, τώρα έξι μήνες. Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει στο μέλλον και είμαστε και σε ένα χώρο που ανά πάσα στιγμή, ένα τηλέφωνο, τα αλλάζει όλα.
Αν η καριέρα σου γινόταν βιβλίο, ποια θα ήταν η ονομασία;
Το είπα και πέρσι σε μία συνέντευξη που έδωσα στην Ελλάδα, ότι αυτό που θέλω να θυμούνται από εμένα είναι ένας τίτλος θα έλεγα «Το παιδί της μπάλας». Γιατί η μπάλα με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Από 6-7 χρονών που ξεκίνησα, το ποδόσφαιρο μου έδωσε όλες τις δυνατότητες να δημιουργήσω τον χαρακτήρα μου, να δημιουργήσω την οικογένειά μου. Και νομίζω ότι αυτός θα ήταν ο τίτλος.
Πως το δέχθηκαν οι γονείς σου τότε ότι ήθελες να ακολουθήσεις επαγγελματικά τον χώρο του ποδοσφαίρου;
Εντάξει, κάθε οικογένεια προσπαθεί να βάλει το παιδί πρώτα στο σχολείο και μετά σε όλα τα άλλα. Στο δικό μου δωμάτιο όταν ερχόντουσαν να μου μιλήσουν για το σχολείο, πέφτανε σε τοίχο (γέλια). Αλλά χωρίς να το έχω συζητήσει ποτέ με τους δικούς μου αυτό το θέμα, νομίζω ότι το ξέρανε ότι το μέλλον μου ήταν προδιαγραμμένο. Από τα 14-15 μου, φαινόταν. Και είναι και αυτό που λέω στα παιδιά πλέον, ότι κανένα παιδί δεν ξεκινάει να γίνει επαγγελματίας, στην πορεία το καταλαβαίνεις. Σημασία έχει να μπεις στον αθλητισμό, να μπαίνεις στα ιδανικά του αθλητισμού, να προσέχεις το κορμί σου, το μυαλό σου, να γυμνάζεσαι και από εκεί και πέρα θα σε βάλει ο αθλητισμός σε ένα δρόμο που αν τον ακολουθήσεις θα έχεις τα σωστά ιδανικά για τη ζωή. Σίγουρα υπάρχει και το παρακλάδι, υπάρχει και ο παράδρομος που καταλαβαίνουν δυστυχώς ή ευτυχώς κάποια παιδιά είναι για να γίνουν αθλητές, είναι για να γίνουν επαγγελματίες και ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα παιδιά.
Ο αθλητής όμως είναι ένα επάγγελμα με ημερομηνία λήξης. Δεν πρέπει να σκέφτεστε πιο έντονα και την επόμενη ημέρα;
Νομίζω ότι το κομμάτι που λείπει πάνω σε αυτό που λες είναι η διαχείριση και οι συμβουλές που θα έχει ο οποιοσδήποτε αθλητής από τον περίγυρό του. Ώστε εφόσον ξέρουμε ότι έχει ημερομηνία λήξης, είναι να μπορέσεις να κρατήσεις τα λεφτά που θα πάρεις, να μπορέσεις να κάνεις τις σωστές επενδύσεις, να μπορέσεις να έχεις τις συμβουλές αυτές οι οποίες θα σε βοηθήσουν να πας μπροστά στην ζωή σου.
Πολλοί δεν άντεξαν με το ξαφνικό χρήμα με το οποίο βρέθηκαν…
Ναι σίγουρα. Αλλά είναι ένα κομμάτι το οποίο λείπει γενικά στην Ευρώπη. Δηλαδή βλέπεις στην Αμερική το πόσο διαφορετική προσέγγιση υπάρχει σε αυτό και νομίζω ότι αυτό είναι ένα πολύ κακό πράγμα που υπάρχει και ένα πράγμα που πρέπει να αλλάξει άμεσα.
Εσύ πως είδες τον χώρο του ποδοσφαίρου να αλλάζει σε αυτές τις δύο δεκαετίες που είσαι επαγγελματίας;
Μπήκα στην τρίτη δεκαετία σαν επαγγελματίας, είναι τρομακτικές οι αλλαγές οι οποίες έγιναν, το evolution να το πω έτσι του ποδοσφαίρου.
Έχει χάσει την ποίησή του το ποδόσφαιρο; Έχει γίνει πιο ρομποτικό άθλημα;
Εντάξει, αν πριν θέλαμε μόνο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, τώρα θέλεις μία μίξη. Θέλεις και τον αθλητή, θέλεις και αυτόν που θα τρέξει και σε απλά λαϊκά δεν ξέρει τη μπάλα του άλλου. Αλλά τα πράγματα στη ζωή πηγαίνουν μπροστά. Αυτή τη στιγμή ο κόσμος του ποδοσφαίρου αυτό πιστεύει ότι είναι το σωστό για το ποδόσφαιρο. Η ζωή κάνει κύκλους, μπορεί να γυρίσουμε ξανά και να υπάρχουν πλέον οι αθλητές οι οποίοι είναι και καλοί ποιοτικά. Νομίζω ότι εκεί πηγαίνει το πράγμα πλέον. Βλέπεις τα νέα τα παιδιά ότι ξεκινάνε από νωρίς να γυμνάζονται ατομικά και να βελτιώνονται, είτε είναι στη σωματοδομή τους είτε είναι στην τεχνική τους κατάρτιση. Κάθε μέρα κάτι αλλάζει, κάθε φορά κάτι βγαίνει καινούριο. Το θέμα είναι να κρατάς τα καλά και να βελτιώνεις το άθλημα, γιατί κακά τα ψέματα αυτό το άθλημα μας κρατάει όλους σε εγρήγορση. Είτε είσαι θεατής, είτε είσαι επαγγελματίας του χώρου.
Εσύ είσαι θεατής του ποδοσφαίρου;
Εξαρτάται από την ψυχοσύνθεσή μου της δεδομένης χρονικής στιγμής (γέλια). Υπάρχουν φορές που δεν ασχολούμαι, δηλαδή μπορεί να βάλω τον «Σασμό» στην τηλεόραση παρά να δω Champions League (γέλια).
Ίσως είναι και δείγμα αυτό ότι έχεις αποκομίσει σχεδόν ότι ήθελες από το ποδόσφαιρο.
Σας είπα και πριν, δεν είναι ότι έχω αποκομίσει ότι ήθελα από το ποδόσφαιρο. Μου αρέσει κάθε φορά να κάνω πράγματα καινούρια. Ίσως για μένα αυτό να είναι δείγμα ότι δεν ευχαριστιέμαι αυτό που βλέπω. Αυτό είναι το θέμα. Ή από την άλλη ότι θέλω να κάνω μία μικρή παύση της καθημερινότητάς μου και να ασχοληθώ με κάτι άλλο.
Λάζαρε πάμε ακόμα περισσότερα χρόνια πίσω. Ξεκίνησες από νεαρός στη μεσοεπιθετική γραμμή ή κατέληξες εκεί από άλλη θέση;
Από μικρός έπαιζε με μεγαλύτερους σε ηλικία από εμένα. Αυτό πιστεύω ότι στην τελική μου έκανε πάρα πολύ καλό. Αλλά όταν ξεκίνησα και έπαιζα με τους 84αρηδες, εγώ είμαι 86άρης, έπαιζα δεξί μπακ. Αλλά εντάξει, άμυνα ποτέ (γέλια). Είχα και την τύχη να είμαι, αν όχι στην καλύτερη ακαδημία της Θεσσαλονίκης, σε μία από τις καλύτερες. Και χωρίς να θέλω να φανώ υπερβολικός, εκείνη την περίοδο μπορεί να ήταν και μία από τις καλύτερες ακαδημίες της Ελλάδας. Με παιδιά τα οποία παρόλο ότι είμασταν της γειτονιάς, όλοι είχαν κάτι να δώσουν. Και η ομάδα μας ήταν πολύ επιθετική. Και εγώ σαν δεξί μπακ ήμουν όλη την ώρα μπροστά. Μέχρι που μετά από ένα-δύο χρόνια πέρασα στην μεσοεπιθετική γραμμή. Δεν ήθελα, όχι να ξανακούσω για πίσω, για άμυνα γενικά δεν ήθελα να ξανακούσω (γέλια).
Ναι αλλά στην θέση σου πρέπει να αμυνθείς και λίγο.
Άμα το κάνει άλλος για μας ίσως είναι καλύτερα (γέλια).
Έχεις αμελήσει σε ομάδες που αγωνίστηκες τα αμυντικά σου καθήκοντα;
Ναι, ναι, το έχω αμελήσει.
Λάζαρος έξω, ήταν μία αντίδραση προπονητή σε αυτό;
Μπορεί να καθόμουν στον πάγκο λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε (γέλια). Δεν ξέρω αν είμαι τόσο εγωιστής ή όχι πάνω σε αυτό το κομμάτι, πίστευα ότι θα έπρεπε απλά να κλείνω τον χώρο και όχι να σκοτώνομαι πίσω στην άμυνα, για να βγάλω αυτά που ήθελα να βγάλω μπροστά.
Είπες πριν λίγο ότι στην ακαδημία που ήσουν, ήσασταν τα παιδιά της γειτονιάς. Σε βοήθησε το ότι μεταφέρατε εκεί το ποδόσφαιρο της αλάνας;
Με βοήθησε πάρα πολύ η αλάνα. Και πιστεύω ότι είμαι από τους τελευταίους της αλάνας. Και για αυτό πιστεύω κι’ όλας ότι έχουν μπει κάποια τέρματα τα οποία έχουν αυτό το θράσος της αλάνας. Πιστεύω ότι η γενιά μου και εγώ προσωπικά, είμαι από τους τελευταίους της αλάνας στην Ελλάδα.
Ίσως στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δώσανε μεγάλη σημασία σε ένα αμυντικογενές ποδόσφαιρο και χάθηκε αυτό το όπως είπες και εσύ, θράσος της αλάνας;
Νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκίνησε από τις ακαδημίες γιατί ξαφνικά, αν θυμάστε, ξεκίνησε μία τάση του τύπου μην ντριμπλάρετε, δώστε τη μπάλα, πάσα-πάσα-πάσα. Και τα παιδιά τα οποία ήταν τότε νεαρά σε ηλικία και ξεκινάγανε αυτή την τάση, η οποία δουλεύτηκε πολύ και σε βάθος χρόνου, φτάσανε τώρα να είναι ο άλλος 26-27 ετών και να μην ξέρει να βγάλει την φαντασία του πάνω στην ντρίμπλα. Άμα δεν έχεις επαφή με τη μπάλα, να μάθεις να την χειρίζεσαι, να δοκιμάσεις πράγματα, να αφήσεις το παιδί να βγάλει αυτό που έχει μέσα του… Κατά βάση στην Ελλάδα και η εικόνα που υπάρχει για την Ελλάδα στην Ευρώπη, είναι ότι βγάζει πιο πολύ μεσοαμυντικούς ποδοσφαιριστές. Προσωπικά το έζησα αυτό στην Ιταλία και ένας λόγος που ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα ήταν αυτός, ότι σαν μεσοπεπιθετικό λόγω καταγωγής δεν μου έδιναν την απαραίτητη προσοχή πάνω στο κομμάτι. Ένιωθα κατώτερος σε εισαγωγικά. Θα προτιμούσαν τον Βραζιλιάνο, θα προτιμούσαν τον Πορτογάλο, θα προτιμούσαν τον Ισπανό και εμένα σαν Ελλαδίτη θα με άφηναν σε δεύτερη μοίρα στο μεσοεπιθετικό κομμάτι.
Γιατί έχει επικρατήσει στην Ελλάδα η νοοτροπία του πιο αμυντικογενές ποδοσφαίρου; Ίσως στην Ελλάδα υποτιμάνε λίγο τις δυνατότητές τους στην παραγωγή παικτών, στην παραγωγή ποδοσφαίρου;
Όχι, δεν νομίζω. Ίσως και κάποια παιδιά χάνονται από το θέμα της νοοτροπίας από τα 17-18 τους και μετά. Άμα δεις όλες οι μικρές Εθνικές ομάδες, ειδικά μέχρι πριν από μερικά χρόνια, ήμασταν πάρα πολύ καλοί. Εγώ προσωπικά με την ομάδα μου των U19 είχαμε βγει 6οι στο Ευρωπαϊκό χωρίς καμία βοήθεια από την Ομοσπονδία τότε, χωρίς προετοιμασία χωρίς τίποτε.
Υπάρχει και τώρα αυτή η αποχή στα εισαγωγικά να πούμε, από την Ομοσπονδία;
Όχι, όχι, ήταν τότε οι συνθήκες τέτοιες. Αλλά ταλέντο υπάρχει, η εξέλιξη είναι που δεν υπάρχει νομίζω. Και δεν έχουν βγει από μικροί αυτοί οι ποδοσφαιριστές που θα κάνουν το μπαμ για να πείσουν και τους Ευρωπαίους ότι μπορούμε να κοιτάξουμε και μεσοεπιθετικούς Έλληνες.
Ισχύει και στην Ελλάδα ότι ισχύει στην Κύπρο; Ότι 18-19 ετών είσαι μικρός, ενώ στο εξωτερικό τέτοιες ηλικίες είναι έτοιμοι παίκτες.
Ναι, παίζει και αυτό ρόλο. Όπως και να το πάμε και λίγο αντίθετα τώρα που με συμφέρει, στα 33-34 δεν είσαι τελειωμένος ε; (γέλια).
Λάζαρε αγωνίστηκες με σπουδαίους παίκτες στην καριέρα σου. Ένας από αυτούς και ο Αντόνιο Κασάνο που κουβαλάτε και την ίδια τρέλα. Είναι αυτός πιο τρελός, στα εισαγωγικά, από εσένα;
Ναι, πολύ (γέλια). Εντάξει, εγώ έβγαζα την τρέλα μου στο γήπεδο, έξω προσπαθώ να κρατάω μία πιο ήρεμη στάση ζωής. Και γενικά εμένα είναι να μην με πειράξεις, άμα με πειράξεις θα ανταποδώσω. Αυτό δεν θέλω. Δεν θέλω να προσπαθήσεις να με αδικήσεις, αυτή είναι η δική μου η τρέλα.
Σου έχει λείψει η Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο; Φίλοι, οικογένεια;
Όχι, όχι, όποιον θέλω τον καλώ στην Κύπρο. Και θα σου επιβεβαιώσουν αυτό που σου λέω, ότι πέρσι ήρθα στην Κύπρο 25 Ιουνίου και Ελλάδα γύρισα 29 Μαΐου τον επόμενο χρόνο. Σε Ελληνικό έδαφος είμαι, δεν μου έλειψε κάτι.
Βλέπεις στην ζωή σου στην Κύπρο μόνιμα; Θα μπορούσες να μείνεις εδώ μετά το τέλος της καριέρας σου;
Θα μπορούσα, ναι. Αλλά δεν ξέρω ακόμα τι μπορεί να γίνει. Θα μπορούσα όμως, το λέω με ειλικρίνεια.
Σκέφτεσαι να αγοράσεις εδώ ένα σπίτι;
Σκέφτομαι να το επιχειρήσω, ναι.
Λάζαρε, σε εξιτάρει να αγωνίζεσαι απέναντι σε κερκίδες γεμάτες με αντιπάλους;
Κοίταξε, τις ωραίες ατμόσφαιρες τις ψάχνεις πάντα. Είτε είναι υπέρ είτε είναι κατά. Αυτό που δεν θέλεις είναι τα ακραία πράγματα. Μακάρι όλα τα γήπεδα που θα αγωνιζόμαστε από εδώ και πέρα να είναι γεμάτα με φιλάθλους και των δύο ομάδων για να βγαίνουν και αυτά τα συναισθήματα που βγαίνουν από τους ποδοσφαιριστές, πάντα σε λογικά πλαίσια, γιατί στο τέλος αυτός που κερδίζει πιο πολύ είναι ο κόσμος που έρχεται για να δει τα παιγνίδια. Να σας πω μια ιστορία. Είχα πάει σαν αντίπαλος του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο με φανέλα της ΑΕΚ. Και σηκώθηκε ο κόσμος στο ζέσταμα να με χειροκροτήσει, στην ουσία να τιμήσει την παρουσία μου στον Παναθηναϊκό και πραγματικά μπλόκαρα, δεν ήξερα τι να κάνω (γέλια). Δεν ήξερα αν πρέπει να τρέξω λίγο παραπάνω, αν πρέπει να δώσω καμιά κλωτσιά, λέω θα χάσω την αγάπη του κόσμου. Το λέω αυτό χαριτολογώντας, οπότε είναι το τι ψάχνει ο ποδοσφαιριστής και τι εξιτάρει τον καθένα. Εγώ προσωπικά θα ήθελα πάντα και από τις δύο πλευρές φιλάθλους, σε λογικά πλαίσια, να χαιρόμαστε αυτό που είναι πραγματικά μέσα στη ζωή μας και μας κάνει καλύτερους, και αυτή είναι και η ευχή μου.
Έζησες τον παραλογισμό της Ελλάδας πολλά χρόνια…
Πολλές φορές, ναι.
Φτιάχνεται αυτό;
Άμα θέλουν, φτιάχνεται. Ξέρω; (γέλια).
Αναφέρθηκες σε αισθήματα που βγάζουν οι ποδοσφαιριστές πριν λίγο. Έχεις κλάψει ποτέ μετά από παιγνίδι;
Ναι, αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους και όχι γιατί έχασα, για οτιδήποτε. Ακόμα μπορεί να είχα κερδίσει και να κλάψω. Γενικά αφήνομαι στα συναισθήματά μου. Το ποδόσφαιρο μου βγάζει πολλά συναισθήματα. Εντάξει, προσπαθώ να το κρύψω (γέλια) αλλά πολλές φορές μου έχει τύχει. Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να το καταλάβει ή όχι. Εντάξει, δεν λέω ότι έκλαιγα με λυγμούς αλλά νομίζω κιόλας μετά τα 30 και μετά τα παιδιά μου, μου βγήκαν κάποια στοιχεία με τα οποία συγκινούμαι λίγο πιο εύκολα σε πράγματα. Ίσως μεγάλωσα, ίσως ωρίμασα, δεν μπορώ να πω το πως και γιατί.
Η εμπειρία του να είσαι πατέρας σου έχει αλλάξει φαντάζομαι και τον τρόπο που βλέπεις πολλά πράγματα, και στον χώρο του αθλητισμού.
Ναι, γιατί σε πάρα πολλά πράγματα δεν υπάρχει ο Λάζαρος και υπάρχουν τα παιδιά. Και υπάρχει πλέον, όχι αυτό που θέλω να κάνω εγώ για τον εαυτό μου, υπάρχει αυτό που θέλω να κάνω για να είναι περήφανα τα παιδιά μου για μένα.
Νιώθουν αυτή την περηφάνια για σένα εδώ στην Κύπρο;
Νομίζω πως ναι, έχουν καταλάβει πάρα πολύ την αγάπη που μου δίνει ο κόσμος και τους έχω να δει να χαίρονται πάρα πολύ με όλο αυτό.
Είναι στο γήπεδο κάθε εβδομάδα;
Μόνο αν είναι άρρωστα δεν θα έρθουν (γέλια).
Κεφάλαιο Τιμούρ Κετσπάγια… Τον έχω αφήσει για το τέλος…
Κοιτάξτε, αυτό που έγραψα προχθές όπου στην ουσία ήθελα να κάνω δημόσιο τον αποχαιρετισμό, ότι ήταν τιμή μου που ήταν προπονητής μου, είναι η αλήθεια. Γενικά εγώ σαν παιδί μεγάλωσα βλέποντας τέτοιου επιπέδου ποδοσφαιριστές και αυτός ήταν και ο στόχος ο δικός μου. Όπως ο Τιμούρ έγραψε τη δική του ιστορία μέσα στον αγωνιστικό χώρο, συν άλλοι πόσοι ποδοσφαιριστές αγωνίζονταν στην Ελλάδα, με αυτό το όνειρο ξεκινούσα, να αφήσω το στίγμα μου στο ποδόσφαιρο και εγώ. Οπότε όταν εγώ όλους αυτούς τους είχα ινδάλματα, είναι και αυτά τα στοιχεία που σου είπα των συναισθημάτων που βγαίνουν, του έχω πολύ μεγάλο σεβασμό. Πρώτα απ’ όλα σαν ποδοσφαιριστή, μετά σαν προπονητή και φυσικά σαν άνθρωπο. Ξέρω και τι άνθρωπος είναι, το πόσο δοτικός είναι με τους φίλους του, θα ήταν τιμή μου πραγματικά να θεωρούμαι φίλος του Τιμούρ. Και είμαι πολύ χαρούμενος που τον γνώρισα και σαν επαγγελματία και σαν άνθρωπο.
Είναι παρεξηγημένος άνθρωπος; Με αυτό που μπορεί να βγάζει στο γήπεδο με το πως είναι εκτός γηπέδου.
Εντάξει, άλλο η δουλειά ρε παιδιά και άλλο η ζωή εκτός των γηπέδων.
Λάζαρε, θέλω να κλείσουμε τη συνέντευξη με κάποια λόγια δικά σου που θα απευθύνονται στον κόσμο της Ανόρθωσης.
Δεν είμαι των υποσχέσεων, δεν θέλω να το κάνω για να νομίζει ο κόσμος ότι του απευθύνω τον λόγο. Πέρσι όταν υπέγραψα το συμβόλαιό μου και μου είπαν για συνέντευξη, τους είπα ρε παιδιά θα τα πούμε όλα στο γήπεδο. Θέλω ότι είναι να πω στον κόσμο της Ανόρθωσης, να το πω μέσα στο γήπεδο ξανά. Ούτε μπορούμε να πούμε ότι θα πάμε για το πρωτάθλημα, θα πάμε για το κύπελλο, είναι κάτι που δεν είναι αυτονόητο; Θα τα πούμε όλα στο γήπεδο. Ίσως αν μπορώ να πω κάτι, εύχομαι να υπάρχει αυτή η επικοινωνία που έχουμε εγώ από τον αγωνιστικό χώρο και αυτοί από την κερκίδα (γέλια). Κάποιος μου είπε πριν λίγο καιρό ότι επιστρέφουν οι οργανωμένοι της Ανόρθωσης, χάρηκα πολύ. Δεν θέλω να μιλήσω για κάτι που δεν το γνωρίζω καλά, για το θέμα που υπάρχει, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εύχομαι να γυρίσουν. Είναι άλλος ο παλμός του κόσμου. Στη δύσκολη στιγμή μπορούν να σε τραβήξουν πάνω, όπως έγινε και πέρσι πολλές φορές. Φαντάσου να έχεις και τη βοήθεια των οργανωμένων που δίνουν διαφορετικό ρυθμό και διαφορετικό παλμό.
