ΑΝΑΝΕΩΣΗ μεν, μακριά όμως από “πειραματισμούς” και “αλχημείες”

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΟΝΗΡΟΥ

Από τη στιγμή που τονίστηκε επανειλημμένα πως θα πρέπει να γίνει ανανέωση στην Εθνική Κύπρου, το αποδέχομαι και προχωρώ.

Αντιλαμβάνομαι, επίσης, ότι θα πρέπει να υπάρχει υπομονή και να δοθεί χρόνος.

Δεν αντιλαμβάνομαι και ούτε μπορώ να αποδεχθώ όμως ότι στα παιχνίδια του Nations League, της μοναδικής δηλαδή διοργάνωσης που μπορεί να πετύχει κάτι καλό η Κύπρος, γίνονται “πειραματισμοί”.

Δεν μπορώ να δεχθώ ότι κόντρα σε ομάδες που πριν ακόμα και μερικά χρόνια τις κερδίζαμε εύκολα πρέπει να έχουμε μία παθητική και αμυντικογενή στάση και σε κάποιες περιπτώσεις ούτε καν να περνάμε τη μεσαία γραμμή.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ επίσης ότι ο κύριος Βάλεμ επιμένει να παίζει τη μία φορά με τρεις πίσω, την άλλη με τέσσερις, την άλλη χωρίς “καθαρό” δεξί μπακ και πάει λέγοντας…

ΟΚ δεν γνωρίσαμε τη συντριβή, αλλά άλλες φορές διεκδικούσαμε και κάτι, δεν περιμέναμε απλά να… έρθει το μοιραίο.

Εκτός κι αν δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει ταλέντο σε αυτή την Εθνική ή αν πιστεύουμε ότι όλοι έχουν βελτιωθεί εκτός εμείς, με τη διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των χωρών να έχει μειωθεί.

Ας γίνει, λοιπόν, η ανανέωση, αλλά να γίνει με το σωστό τρόπο και όχι… απότομα.

Να δείχνουμε ότι διεκδικούμε βαθμούς στο γήπεδο και δεν είμαστε απλά… θεατές. Και στο τέλος ας χάσουμε ρε αδερφέ, αλλά να χάσουμε με αξιοπρέπεια κι αφού πρώτα έχουμε “παλέψει”.

Ο χρόνος γιατρεύει μεν τις “πληγές”, αλλά πρέπει να βοηθήσουμε κι εμείς. Να κατασταλάξουμε σ’ ένα πλάνο, όχι απαραίτητα όλοι πίσω από την μπάλα, ειδικά με ομάδες τύπου Λουξεμβούργου ή Αζερμπαϊτζάν, να υπάρχει ένας βασικός κορμός και να τα… δίνουμε όλα.

Όπως… χτίζουμε για το μέλλον, πρέπει την ίδια ώρα να βλέπουμε και το παρόν. Και το παρόν αυτή την ώρα δείχνει τρεις ήττες, οι δύο μάλιστα στο γήπεδό μας, και κανένα γκολ ενεργητικό.

Καλή η πίστωση χρόνου, όμως κάποια στιγμή πρέπει να δούμε και κάποια βελτίωση, που για την ώρα δεν παρατηρούμε. Απεναντίας, παρατηρούμε μία στασιμότητα και πρέπει να καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε πριν για τα καλά πιάσουμε πάτο, γιατί ακόμα τα χειρότερα δεν ήρθαν.