Στα δύο πιο κρίσιμα παιχνίδια της χρονιάς με τον Ολυμπιακό στο κύπελλο η Ανόρθωση παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων. Ανήμπορη και αδύνατη να αντέξει στην πίεση και το βάρος της σημαντικότητας του αγώνα αλλά και του κατάμεστου «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Δεν μπορεί να δοθεί άλλη εξήγηση γι΄αυτό που παρακολουθήσαμε, ειδικά στον επαναληπτικό στο «Αντώνης Παπαδόπουλος». Η ίδια ομάδα που νίκησε την Ομόνοια, τη Νέα Σαλαμίνα, την Πάφο και το τελευταίο διάστημα ήταν παραδεκτό από όλους ότι παίζει ωραίο και επιθετικό ποδόσφαιρο, απέναντι στον Ολυμπιακό δεν μπορούσε να κάνει τα βασικά.
Η Ανόρθωση αποδείχθηκε ότι ήταν ανήμπορη (κυρίως) πνευματικά για τον πιο σημαντικό αγώνα της χρονιάς. Κανένας δεν ανταποκρίθηκε με επιτυχία. Ούτε η τεχνική ηγεσία, ούτε οι ποδοσφαιριστές.
Το γεγονός ότι ο πολυτιμότερος παίκτης των «κυανολεύκων» στον χθεσινό εντός έδρας αγώνα που ήθελε μόνο την νίκη, ήταν ο Λόρια, τα λέει όλα. Παίκτες πνιγμένοι στο άγχος. Λάθη παιδικά, τραγικά, απαράδεκτα γι΄ αυτό το επίπεδο.
Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της χρονιάς η ομάδα ήταν αγνώριστη.
Όσον κι αν βελτιώθηκε η Ανόρθωση με τις κινήσεις του Γενάρη, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετό για να πετύχει κάτι. Μια ομάδα για να πετύχει χρειάζεται παίκτες με προσωπικότητα, χαρακτήρα, καρύδια και δεν υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι στη φετινή ομάδα.
Δεν μπορούσαν επίσης να διορθωθούν όλα τον Γενάρη. Στην άμυνα παίζουν οι ίδιοι από την αρχή της σεζόν. Οι Χάρογιαν και Μπαϊσίνιο αποδείχθηκαν ανεπαρκείς εδώ και καιρό. Ο Αμπαρτσουμιάν όσα λάθη δεν έκανε τα δύο προηγούμενα χρόνια που ήταν στην ομάδα, τα έκανε φέτος.
Σε κάθε περίπτωση ο αποκλεισμός από το κύπελλο έθεσε εκτός στόχων την ομάδα από τις αρχές Μαρτίου, βάζοντας την σφραγίδα πλέον στη σεζόν 2022-23 ως την πιο αποτυχημένη της σύγχρονης ιστορίας της Ανόρθωσης.
Για πρώτη φορά εκτός πρώτης 6άδας για αγωνιστικούς λόγους και πρόωρος αποκλεισμός από το κύπελλο. Η ομάδα όχι μόνο δεν κατάφερε να βελτιωθεί σε σχέση με την περσινή χρονιά (έχασε την έξοδο στην Ευρώπη τερματίζοντας 5η στην τελευταία αγωνιστική) αλλά απέτυχε παταγωδώς πιάνοντας πάτο.
Η τραγική χρονιά έχει συνεπακόλουθα. Η αποτυχία στο αγωνιστικό αφήνει την Ανόρθωση ξανά χωρίς κάποιο τίτλο. Την αφήνει ξανά εκτός Ευρώπης. Την επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό στο οικονομικό.
Κι εννοείται ότι όσοι το καλοκαίρι είχαν εμπλοκή στο χτίσιμο της ομάδας έχουν τεράστιες ευθύνες. Η μεγαλύτερη ανήκει στον Χρίστο Πουλλαΐδη και την διοίκηση αλλά και στον Αθλητικό Διευθυντή Νεόφυτο Λάρκου. Κανένας δεν μπορεί να βγάλει την ούρα του απ’ έξω.
Οι προπονητές και τα μέλη του τεχνικού τιμ που δούλεψαν με εξαίρεση τον Βέσκο Μιχαΐλοβιτς (που βοήθησε όσο μπορούσε σε μια τρομερά δύσκολη κατάσαση) έχουν κι αυτοί την δική τους ευθύνη.
Οι ποδοσφαιριστές (με εξαίρεση αυτούς που ήρθαν τον Γενάρη) επίσης. Είναι αυτοί που απλά δεν μπορούν περισσότερο, υπάρχουν όμως και αυτοί που σε αρκετά ματς έβγαζαν εικόνα αδιαφορίας και ότι δεν τα έδιναν όλα.
Η φετινή χρονιά επιβάλλεται να αποτελέσει μάθημα για τα επόμενα χρόνια έτσι ώστε να μην επαναληφθούν χειρισμοί και αποφάσεις που έφεραν την Ανόρθωση σε αυτό το σημείο.
Αναπόφευκτα θα είναι ένα Καλοκαίρι ξανά με ριζικές αλλαγές. Χρειάζεται όμως να ξεκαθαρίσουν σε απόλυτο βαθμό το διοικητικό-οικονομικό για να υπάρχουν πιθανότητες επιτυχίας.
Χαράλαμπος Παρπεττάς
