Η ανησυχία εξελίχτηκε σε μουρμούρα και η μουρμούρα σε θυμό. Αυτή είναι η εικόνα που βγαίνει μέσα από τον κόσμο της Ομόνοιας, ο οποίος περίμενε πολύ περισσότερα από την ομάδα του αλλά οι κινήσεις που έγιναν προφανώς δεν τους αφήνουν ικανοποιημένους.
Ενώ σχεδόν όλες οι ομάδες που είναι πιο ψηλά (αλλά και πιο χαμηλά) στην βαθμολογία ενισχύθηκαν σημαντικά και σε θέσεις που είχαν ανάγκη (δείχνοντας θέληση να παλέψουν για τους στόχους τους), η Ομόνοια έκανε μόλις μια μεταγραφή-πριν την 31η Ιανουαρίου- με τον Σράντι, ο οποίος μάλιστα δεν βοήθησε ακόμη την ομάδα. Προέκυψαν οι τραυματισμοί παικτών στην επίθεση για να υπάρξει κίνηση με επιθετικό (Μπεσεντίν), ενώ αποχώρησε ο πιο σταθερός και παραγωγικός παίκτης που στο τέλος δεν αντικαταστάθηκε!
Με απλά λόγια, ενώ η Ομόνοια έπρεπε να ενισχυθεί για να φτάσει τους αντιπάλους της, αυτοί ενισχύθηκαν και αυτή παραχώρησε τον καλύτερο της (με βάση τους αριθμούς) παίκτη σε μια ανταγωνίστρια ομάδα. Και μπορούμε να αντιληφθούμε το γιατί παραχωρήθηκε. Αφού και ο ίδιος πίεζε για να φύγει, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά και αυτό είναι αλήθεια…
Το θέμα είναι αφού στο τριφύλλι γνώριζαν για το ενδιαφέρον εδώ και ένα μήνα, γιατί δεν χειρίστηκαν το θέμα καλύτερα για να μην αποδυναμωθούν; Γιατί δεν έγιναν έγκαιρα οι απαραίτητες κινήσεις έτσι ώστε να γεμίσουν την θέση του Μπρούνο με ισάξιο ποδοσφαιριστή; Προφανώς δεν χειρίστηκαν το θέμα σωστά και δεν μιλάμε για την πώληση του ως έχει, αλλά το χρονικό σημείο στο οποίο έγινε και την αδυναμία αντικατάστασης του.
Ο Ομονοιάτης βλέπει σχεδόν όλες τις ομάδες να ενισχύονται και την δική τους ομάδα ουσιαστικά να αποδυναμώνεται. Πως να μην αντιδρά και πως να τους αδικήσει κανείς; Και όλα αυτά ενώ ήδη η ομάδα δεν πάει καλά στο πρωτάθλημα έχοντας σοβαρές αδυναμίες, με ορατό το κίνδυνο να μείνει και πάλι εκτός εξάδας.
Μια ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα και θα έπρεπε να κτίσει πάνω σε αυτό, κινδυνεύει να μείνει για 2η συνεχόμενη σεζόν εκτός εξάδας!
Πολλές φορές αποθεώσαμε τον Σταύρο Παπασταύρου και είχαμε κάθε λόγο να το κάνουμε. Ανέλαβε την Ομόνοια σε κακή κατάσταση, την οδήγησε σε τρόπαια και επιτυχίες στην Ευρώπη, βοηθώντας παράλληλα να πέσει το χρέος στο σωματείο. Η εικόνα όμως που βγαίνει προς τα έξω στην παρούσα φάση δεν είναι αυτή που θα ήθελε και ο ίδιος.
Μετά τα όσα είπε δημόσια για την διαφορά με το σωματείο και την αδυναμία να συμφωνήσουν κάτω από νέα δεδομένα, βγαίνει μια εικόνα (πρόκειται περί σύμπτωσης;) πως δεν υπάρχει ο ανάλογος ζήλος για να βοηθηθεί η ομάδα. Και το λέμε αυτό με βάση τις μεταγραφικές κινήσεις που γίνονται. Από την άλλη μπορεί κάποιος να αντιπαραθέσει πως αν δεν νοιαζόταν δεν θα προχωρούσε σε συμφωνία με νέο τεχνικό διευθυντή. Για αυτό ακριβώς τον λόγο λέμε πως θα ήταν καλό να ξεκαθαρίσει το σκηνικό.
Ο κόσμος της Ομόνοιας περιμένει να ακούσει κάτι, αλλά επικρατεί μια εκκωφαντική σιωπή που δικαιολογημένα τους προβληματίζει και τους έχει φτάσει στο σημείο του θυμού.
Γίνονται όλα αυτά λόγω της μη επίτευξης νέας συμφωνίας με το σωματείο; Καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσει αυτό το κεφάλαιο για να μην γίνονται εικασίες, αφού αυτό μόνο κακό κάνει στην Ομόνοια. Για το όλο θέμα ευθύνη έχει και η διοίκηση της εταιρείας αλλά και του σωματείου. Θα έπρεπε και οι δυο πλευρές να κάτσουν στο τραπέζι με στόχο να τα βρουν και να… μην σηκωθούν μέχρι να βρουν την λύση.
Αφήνοντας τα πράγματα ως έχουν, έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση και ένα κλίμα που μυρίζει… μπαρούτι. Όποιος δεν το βλέπει, τότε ζει σε άλλη χώρα.
Γιώργος Νικολάου
