Τα φώτα στο παιχνίδι της Ομόνοιας με την Ένωση, έπεσαν στον Ανσαριφάρντ, ο οποίος όντως έκανε σούπερ εμφάνιση. Σπουδαίο παιχνίδι έκανε και ο Μπρούνο και ο Παπουλής, μα εγώ θα σταθώ ξανά στον Χάμπο και ας γίνω κουραστικός για κάποιους.
Ο νεαρός έτρεχε, έκοβε, μοίραζε και ήταν και πάλι καθοριστικός στο παιχνίδι των πρασίνων. Έπαιρνε πρωτοβουλίες, δεν κρυβόταν, έδινε ρυθμό στην ομάδα. Πατά περιοχή, τρέχει ασταμάτητα και χωρίς να έχει κανένα κόμπλεξ, ντριμπλάρει άμα λάχει και παίκτες της Σοσιεδάδ και ανοίγει το παιχνίδι.
Φέρνει με ευκολία την μπάλα από το ένα πόδι στο άλλο και έτσι μοιράζει παιχνίδι με χαρακτηριστική άνεση. Έχει τρομερή αντίληψη του χώρου, σηκώνει κεφάλι και ξέρει ανά πάσα στιγμή που είναι ο κάθε παίκτης και είναι έτοιμος να δώσει την μπάλα τη κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο χώρο.
Ένας εγκεφαλικός παίκτης που έχει όλο το πακέτο. Τρέχει, κόβει, μοιράζει, παίρνει πρωτοβουλίες, πατά περιοχή. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Κάθε παιχνίδι παρουσιάζεται καλύτερος και αρπάζει από τα μαλλιά όλες τις ευκαιρίες. Η ανέλιξη του είναι τρομερή μέσα σε σύντομο διάστημα και αυτό είναι πραγματικά άξιο αναφοράς.
Το μεγαλύτερο του προσόν; Η νοοτροπία του. Πατά γερά κάτω στη γη. Θέλει να καθιερωθεί στην Ομόνοια και βλέπει παιχνίδι με παιχνίδι. Ένα παιδί προσηλωμένο σε αυτό που κάνει και προσγειωμένο. Το μέλλον του ανήκει και εδώ θα είμαστε για δούμε μέχρι που θα φτάσει.
Γιώργος Νικολάου
