Κλισέ. Αγαπημένη έννοια, όταν περιγράφουμε κάτι όμορφο, κάτι δυνατό. Όπως η λέξη «ομάδα». Ή η λέξη «οικογένεια». Κλισέ, με βαριά σημασία. Με προεκτάσεις… Όποιος παρακολουθεί την φετινή ομάδα του Απόλλωνα, παρατηρεί αυτό το στοιχείο. Ίσως το πλέον πιο σημαντικό…
Ο Απόλλωνας είναι «ομάδα» με όλη την έννοια της λέξης, κάτι που φαίνεται μέσα στο γήπεδο, αλλά και μακριά από αυτό. Δεν είναι τυχαίο που δεν επηρεάζεται από απουσίες και η ομάδα καταφέρνει να παρουσιάζει ανταγωνιστική εικόνα.
Καλή ώρα τα τελευταία παιχνίδια, όπου ο Γερμανός άλλαξε σχεδόν την μισή ομάδα, εντούτοις όμως ο Απόλλωνας στάθηκε αξιοπρεπώς μέσα στο γήπεδο.
Δεν έθελξε με την απόδοση του, αλλά πρέσαρε ψηλά, προσπάθησε να βάλει πίεση στους αντίπαλο και γενικά έβγαλε ομαδικότητα, ασχέτως εάν υστερούσε σε ποιότητα.
Ο Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά σε ό,τι αφορά στη διαχείριση του ρόστερ και οι παίκτες τον ακολουθούν, γνωρίζοντας πως οι επιλογές του γίνονται πάντα με γνώμονα το συμφέρον της ομάδας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχουν ευνοημένοι και αδικημένοι.
Ο Απόλλωνας είναι ομάδα με τη σημασία της λέξης και αρκεί να προσέξει κανείς πώς πανηγυρίζουν τα γκολ αυτοί που δεν αγωνίζονται, για να καταλάβει ποιο είναι το κλίμα στα αποδυτήρια.
Το κλίμα μοιάζει να είναι -και είναι- άριστο, ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές. Μοιάζει καθαρά οικογενειακό. Έργο Τσόρνιγκερ και παικτών και αυτό. Μέρος της δουλειάς, της συνολικής προσπάθειας, για την επάνοδο στην κορυφή…
Ονησίφορος Σταύρου
