Η εμφάνιση κόντρα στην ΑΕΚ ήταν τελικά μία αναλαμπή για τον Απόλλωνα, ο οποίος απέναντι στην Πάφο, σε ένα σημαντικό παιχνίδι παρουσίασε το κακό πρόσωπο που παρουσιάζει εδώ και ένα τρίμηνο περίπου.
Χωρίς αρχή και τέλος, «εγκλωβίστηκε» στην πολύ καλή τακτική που εφάρμοσε η Πάφος, χάνοντας με κατεβασμένα τα χέρια. Μία ήττα που πληγώνει αρκετά, καθώς δίνει την δυνατότητα στους πιο κάτω να πλησιάζουν κι άλλο, κάτι που αν συμβεί θα αρχίσουν να τον «ζώνουν τα φίδια».
Η ευθύνη για την εικόνα της ομάδας ανήκει αποκλειστικά τον Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ, ο οποίος βλέπει ότι ο Απόλλωνας δεν αποδίδει και δεν έκανε κάτι για να βελτιώσει την εικόνα.
Επιμένει στον ίδιο τρόπο παιχνιδιού και αν βρεθεί μία ομάδα να διασπάσει το ασφυχτικό πρέσινγκ που προσπαθεί να επιβάλει, τότε του δημιουργεί προβλήματα.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει εναλλακτικό πλάνο και ο Απόλλωνας δεν έμαθε να παίζει κάτι διαφορετικό. Συνεπώς, δεν μπορείς να ελπίζεις για μεγάλα πράγματα και ελπίζεις να σου βγει το πλάνο ή να μην σε διαβάσει καλά ο αντίπαλος. Όταν συμβαίνει το αντίθετό, τότε αφήνεσαι στην μοίρα σου.
Μετά την αποψινή ήττα ο Απόλλωνας έχασε πολύτιμο έδαφος, αλλά δεν είναι καταδικασμένος. Τα αποτελέσματα των άλλων δύο αγώνων θα δείξουν πόσο μεγάλη ήταν αποψινή ζημιά.
Αν κερδίσει το ΑΠΟΕΛ, τότε η απόσταση μειώνεται στον ένα βαθμό, ενώ αν κερδίσει ο Άρης, τότε θα είναι στους τρεις βαθμούς η απόσταση από τον δεύτερο. Ενώ, τρεις βαθμοί θα είναι η απόσταση σε περίπτωση ισοπαλίας.
Αυτά είναι μαθηματικά, όπως γίνονται σχεδόν κάθε εβδομάδα. Επί της ουσίας, ο Απόλλωνας χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ για να μπορεί να συνέλθει. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που έχει να κερδίσει πάνω από δύο μήνες, διότι πάντα ο καθρέφτης είναι το γήπεδο.
Ονησίφορος Σταύρου
