Με τον Σωφρόνη στον πάγκο, βασικός και αναντικατάστατος. Με τον Πετράκη το ίδιο, όπως και τώρα με τον Τσόρνιγκερ. Καθόλου τυχαίο γεγονός.
Ο Ιωάννης Πίττας έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να δουλέψει σκληρά, να βελτιώνεται χρόνο με τον χρόνο και να αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο την αξία του.
Μπορεί να μην ξεχωρίζει για την ποιότητα και την τεχνική του κατάρτιση, αλλά έχει άλλα ξεχωριστά προσόντα.
Όπως η ταχύτητα, η έκρηξη, η δύναμη, τα δυνατά πνευμόνια, που πρέπει να έχεις κομπιουτεράκι πάνω του για να καταγράφεις τα χιλιόμετρα που τρέχει σε κάθε παιχνίδι.
Αλλά κυρίως, η απίστευτη επαφή που έχει με τα δίκτυα. Στο παιχνίδι με τον Άρη δεν σκόραρε, αλλά ήταν απίστευτη η βοήθεια που έδωσε στην άμυνα, όταν η ομάδα χρειάστηκε να παίξει με δέκα παίκτες.
Δείχνοντας με αυτό τον τρόπο ότι μπορεί να κάνει και τον «χαμάλη» για το καλό της ομάδας.
Ονησίφορος Σταύρου
