Μεγάλη συνέντευξη στην Ελληνική ιστοσελίδα, athlitikoskosmos.gr, παραχώρησε ο προπονητής του Άρη, Αλεξέι Σπιλέφσκι.
Δείτε πιο κάτω τα πιο σημαντικά αποσπάσματα απο την συνέντευξη, ενώ ΕΔΩ μπορείτε να την δείτε ολόκληρη.
Αρχικά, θα θέλαμε να σάς ευχαριστήσουμε για την θετική σας απάντηση. Μπορείτε να μάς περιγράψετε την “μεταγραφή” σας στον Άρη Λεμεσού;
– Όπως έχω πει πολλές φορές, γνωρίζω τον πρόεδρο για πάρα πολλά χρόνια, τουλάχιστον 5 και την περίοδο που βρισκόμουν στην Καϊράτ, στο Καζακστάν ήμασταν ήδη σε επαφή. Βρεθήκαμε και μιλήσαμε για τα πάντα, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο. Πρώτα, ήρθαμε σε επαφή πρόσωπο με πρόσωπο και μετά συμπαθήσαμε ο ένας τον άλλον, τόσο για την φιλοσοφία της ζωής, όσο και για το ποδόσφαιρο. Ακόμα και όταν ήμουν στο Καϊράτ, ήθελε να αγοράσει έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο στην Κύπρο και να με καλέσει ως προπονητή στην συγκεκριμένη ομάδα. Ωστόσο, ο Άρης βρισκόταν στην δεύτερη κατηγορία εκείνη την περίοδο και δεν ήταν καλή ευκαιρία για εμένα, διότι είμαι ένας παθιασμένος άνθρωπος που θέλει να εξελίσσει τον εαυτό του, να γίνεται καλύτερος βήμα-βήμα. Επομένως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να μετακομίσω με όλο μου τον σεβασμό. Έπειτα, όταν η ομάδα ανέβηκε στην πρώτη κατηγορία μιλήσαμε ξανά, αλλά αυτήν την φορά είχα δεχτεί μία καλύτερη προσφορά από την Ερτζεμπίργκε Άουε, σε ένα από τα πιο σκληρά πρωτάθλημα στον κόσμο (Β’ Κατηγορία Γερμανίας), μετακόμισα εκεί και παρά τα λεφτά και τον μισθό μου, αποφάσισα να μείνω εκεί. Η εμπειρία ήταν μεγάλη, αλλά φυσικά μετά από κάτι σημαντικό που κάνεις, γίνεσαι πιο έξυπνος. Μετά, ο χρόνος κυλησε έτσι, ώστε να με καλέσει ξανά (ο πρόεδρος του Άρη) να έρθω, στην τελευταία σεζόν πριν παίξουμε στα Play-Off. Φυσικά συζήτησα με την γυναίκα μου για αυτό, μου είπε «ωραία, πρέπει να γνωρίσεις αυτόν τον άνθρωπο, σου πρόσφερε πολύ χρόνο και θέλει να σε δει, πρέπει να δεχτείς την πρόταση». Έτσι πήγαμε στην Κύπρο, μιλήσαμε μεταξύ μας και ερωτευτήκαμε τα πάντα εδώ, την ομάδα, την σχέση μας. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μαζί και ήταν πολύ σημαντήκή απόφαση για εμένα και είμαι πολύ ευγνώμων που δουλεύουμε μαζί του και που είμαστε εδώ.
• Θα ήθελα εάν μου επιτρέπεται να πάω και λίγο στο προσωπικό επίπεδο προκειμένου να σάς μάθουν και οι Έλληνες φίλαθλοι περισσότερο. Πως πήρατε την απόφασή να ασχοληθείτε σε τόσο νεαρή ηλικία με την προπονητική;
– Ήταν βαρύ για εμένα, μία δύσκολη απόφαση. Η οικογένεια μου ασχολείται πολύ με τον αθλητισμό. Ο παππούς μου έχει δύο Ολυμπιακά μετάλλια στο πατινάζ και τον χορό, ο πατέρας μου ήταν επίσης επιτυχημένος, είχε παίξει και στην Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης και ήρθαμε στην Γερμανία όταν πήρε προσφορά το 1993, οπότε το 1994 μετακομίσαμε και εκεί πήγα σχολείο, στην πρώτη τάξη. Είμαι Λευκορώσος στην καρδιά μου αλλά τον επαγγελματισμό μου τον πήρα στην Γερμανία, έπαιξα εκεί, ξεκίνησα εκεί, ο πατέρας μου με δίδασκε καθημερινά και μπορώ να πω ότι έχω το ίδιο πάθος όπως όταν ήμουν ποδοσφαιριστής και τώρα ως προπονητής. Φυσικά είχα τις σωστές ικανότητες για να είμαι σε ένα καλό επίπεδο αλλά δυστυχώς είχα πάρα πολλά προβλήματα τραυματισμού με τα πόδια μου, την πλάτη μου ιδιαίτερα οπότε ήταν δύσκολη στιγμή για εμένα. Ένα 16χρονο παιδί να πηγαίνει από γιατρό σε γιατρό και να του λέει «δεν έχει νόημα να ταλαιπωρήσεις τον εαυτό σου να επιστρέψει γιατί ο πόνος στην μέση είναι δύσκολος, όλη η ζωή είναι μπροστά σου, μπορείς να μείνεις στο ποδόσφαιρο αλλά σε διαφορετικό τομέα». Ήταν δύσκολο γιατί ήμουν έτοιμος να υπογράψω ένα επαγγελματικό συμβόλαιο στα 17 μου, σε ένα Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αλλά και στην Λευκορωσία και στο τέλος με τα προβλήματα κατάλαβα πως δεν μπορώ να παίξω. Κάθε μέρα ήταν δύσκολη, είχε πόνο, σηκώνεσαι, προσπαθείς ξανά, πηγαίνεις στον φυσιοθεραπευτή, πηγαίνεις στον γιατρό και αυτό γινόταν για 3 χρόνια. Η οικογένεια μου με βοήθησε πολύ, οι γονείς μου ξόδεψαν πολλά λεφτά στους γιατρούς για να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα αλλά αποφάσισα να τελειώσω το σχολείο, το πανεπιστήμιο και να ξεκινήσω τις διαδικασίες ώστε να αποκτήσω προπονητικό δίπλωμα. Προσπαθούσα, έπαιρνα το ποδήλατο μου και πήγαινα στο δάσος και συνάντησα τον παλιό μου προπονητή από την τοπική ομάδα και με ήξερε εννοείται, ήμουν ένας από τους αγαπημένος του παίκτες, μιλήσαμε για το πως είναι να είσαι κόουτς και μου πρότεινε να είμαι υπηρεσιακός προπονητής. Τον πρώτο μήνα ασχολούμουν με μικρά παιδιά, τα έδειχνα πως θα πρέπει να είναι. Τους άρεσα επειδή ήμουν μικρός και ύστερα από λίγο, η Ακαδημία μου ζήτησε να ασχοληθώ με την Κ16-Κ17. Οι παίκτες ήταν 2-3 χρόνια μικρότεροι μου (γέλια) και ήταν πολύ αστείο. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές είχανε προβλήματα πειθαρχίας. Δέκα ερχόταν για προπόνηση, ήταν ερασιτέχνες και όταν ξεκίνησα την δουλειά μου υπήρχαν 20 άτομα και οι γονείς τους ήταν ενθουσιασμένοι. Συνεχώς με ρωτούσαν «Κόουτς είμαστε χαρούμενοι, σε ευχαριστούμε αλλά πως τα καταφέρνεις οι γιοι μας να περνούν τόσο καλά στις προπονήσεις;». Ύστερα μετακόμισα στην Στουτγκάρδη και μου έδωσαν την ευκαιρία να προπονηθώ πριν φύγω για την Λειψία. Έμεινα εκεί για 6 χρόνια και ήμουν πολύ χαρούμενος που κατάφερα να εξελιχθώ σε μία μεγάλη ακαδημία όπως αυτή.
• «Βλέπετε τον εαυτό σας να μένει στον Άρη για χρόνια, με σκοπό να βελτιώσετε την καριέρα σας αλλά και τον ίδιο τον σύλλογο;».
– Φυσικά μπορείς να φανταστείς μετά από αυτή την επιτυχία ή ειδικά όταν οι σκούτερ άλλων ομάδων βλέπουν πως παίζουμε και πως συμπεριφομαστε στην περίοδο, πως συμπεριφέρεται ο προπονητής σε καταστάσεις. Επίσης πολύ σημαντικές είναι οι προσφορές αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είμαι νεαρός προπονητής και αποφάσισα να ανανεώσω το συμβόλαιο μου για ακόμα 3 χρόνια, υπάρχουν 3 λόγοι που το έκανα. Ο πρώτος είναι, ότι μου αρέσει η σχέση που έχω με τον πρόεδρο που τον εκτιμώ πάρα πολύ. Φυσικά η ομάδα που έχουμε, οι παίκτες, δεν έχω συναντήσει ξανά τέτοιους χαρακτήρες και είμαστε σίγουροι ότι δεν είμαστε στο τέλος. Δεν έχουμε πετύχει ακόμη αυτά που θέλουμε. Αγαπώ πολύ αυτήν την δουλειά, τους ανθρώπους και μου αρέσει να τους διδάσκω, να τους δίνω κίνητρο. Για όλους αυτούς τους λόγους αποφάσισα να επεκτείνω το συμβόλαιο μου και φυσικά αγαπώ το κλαμπ, όλο το προσωπικό και είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ. Ένας πολύ σημαντικός ακόμα λόγος για εμένα είναι η οικογένεια μου και η γυναίκα μου, οι οποίοι εκτιμούν την ζωή στην Κύπρο, είναι απίστευτη. Ποτέ δεν αποφασίζω μόνος και αυτοί είναι οι λόγοι που επέκτεινα το συμβόλαιο μου.
