Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΠΑΡΠΕΤΤΑ
Την πιο παθιασμένη και ψυχωμένη Ανόρθωση της φετινής χρονιάς είδαμε στο «Παρτιζάνα». Η ομάδα της Αμμοχώστου με την παρουσία της απέναντι σε ένα ισχυρό αντίπαλο απέδειξε ότι ήταν άξια διεκδικήτρια της πρόκρισης στην επόμενη φάση και δεν συνέβη αυτό μόνο λόγω συγκυριών.
Η αλλοπρόσαλλη εικόνα της φετινής Ανόρθωσης και το κάζο που προηγήθηκε με την ΠΑΕΕΚ, έδινε την εντύπωση στους πιο πολλούς ότι στο γήπεδο της Παρτιζάν θα δούμε μια ομάδα σε παθητικό ρόλο που θα προσπαθήσει να «κλέψει» τη νίκη. Σε αυτό συνέτεινε και η εικόνα που έβγαλε η πρωτοπόρος του σερβικού πρωταθλήματος στον πρώτο αγώνα στο ΓΣΠ.
Η ομάδα του Τιμούρ Κετσπάγια όμως όχι μόνο δεν ήταν σε παθητικό ρόλο αλλά κοίταξε στα μάτια την Παρτιζάν και στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ήταν καλύτερη. Και παρά το γεγονός ότι δεν ήρθε η νίκη, θεωρώ ότι η παρουσία στο «Παρτιζάνα» στην ολότητα της, ήταν η κορυφαία της φετινής χρονιάς. Μια εμφάνιση η οποία πιστώνεται στον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές του.
Η Ανόρθωση νίκησε την Ραπίντ Βιέννης και την Χάποελ Μπερ Σεβά αλλά οι αγώνες ήταν στο «ΠΑΠ». Κέρδισε επίσης την Γάνδη στο ΓΣΠ αλλά κάποιος μπορεί να πει ότι ήταν αδιάφορη η βελγική ομάδα. Με την Παρτιζάν όμως ήταν ένα ματς με πολύ μεγάλες δυσκολίες. Απέναντι σε μια ποιοτική ομάδα, εκτός Κύπρου και σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Οι «κυανόλευκοι» της Αμμοχώστου βολεύονταν μόνο με νίκη.
Γι΄αυτό με όλες αυτές τις παραμέτρους θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη εμφάνιση. Παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ με ένα εύκολο γκολ, δεν τα παράτησε. Οι παίκτες άφησαν και την ψυχή τους στον βαρύ αγωνιστικό χώρο του «Παρτιζάνα» και αυτό είναι που κάνει περήφανο τον κόσμο παρά την πίκρα που έφερε ο τρόπος που εξελίχθηκε το ματς.
Αν της χαμογελούσε η τύχη θα μπορούσε να κερδίσει η Ανόρθωση. Όταν όμως το σουτ του Χριστοφή στις καθυστερήσεις που πήγαινε προς την εστία, βρίσκει σε συμπαίκτη του (Ουάρντα), καταλαβαίνεις ότι δεν την ήθελε και η μπάλα.
Καταληκτικά, η Ανόρθωση είχε αρκετά καλή παρουσία στον όμιλο με πολλά οφέλη, αγωνιστικά, οικονομικά και πολλά άλλα. Αν και η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά με ήττες από Παρτιζάν, Γάνδη και ισοπαλίες με Φλόρα, με τα δύο τελευταία παιχνίδια με τη νίκη απέναντι στους Βέλγους στο ΓΣΠ και την ισοπαλία (με την παλικαρίσια εμφάνιση) στο Βελιγράδι, ασφαλώς το πρόσημο είναι θετικό.
Από εκεί και πέρα το ερώτημα που κυριαρχεί δικαίως ανάμεσα στους Ανορθωσιάτες είναι γιατί η ομάδα τους δεν εμφανίζει αυτό το πρόσωπο στο πρωτάθλημα. Χθες είδαν παίκτες που έδωσαν τα πάντα στο γήπεδο όμως δεν συμβαίνει το ίδιο στο πρωτάθλημα.
H Ανόρθωση μέχρι τώρα στη χρονιά δείχνει ότι είναι ομάδα που σε συγκεκριμένα ματς μπορεί για το καλύτερο απέναντι σε οποιοδήποτε αντίπαλο. Δεν έχει όμως την σταθερότητα που απαιτείται σε ένα μαραθώνιο όπως στο πρωτάθλημα.
Είναι δεδομένο (παρά τις ξεκάθαρες αδυναμίες στο ρόστερ, λόγω λαθών στον προγραμματισμό) ότι υπάρχουν περισσότερες δυνατότητες σε σχέση με αυτές που δείχνει στο πρωτάθλημα η ομάδα.
Γι΄αυτό και υπάρχει τόσο έντονη και σκληρή κριτική (είναι απόλυτα φυσιολογικό σε μια μεγάλη ομάδα) για την απρόσμενα κακή πορεία στο πρωτάθλημα. Τώρα πλέον δεν θα υπάρχει το «άλλοθι» της Ευρώπης και είναι στο χέρι του Τιμούρ Κετσπάγια και των παικτών του να διορθώσουν την κατάσταση.
Ο μεγάλος στόχος που τέθηκε εξαρχής για κατάκτηση του πρωταθλήματος δείχνει να έχει χαθεί όμως υπάρχει ο μίνιμουμ στόχος της Ευρώπης αλλά και το κύπελλο.
