Στις 5 Ιανουαρίου, το ΑΠΟΕΛ έχανε από τη Δόξα με 2-1, αποτέλεσμα που έβαλε την υπογραφή στο διαζύγιο με τον Μικ Μακάρθι και άνοιξε το δρόμο για τη νέα εποχή με τον Σάββα Πουρσαϊτίδη στον πάγκο.
Ο Ιρλανδός αποδείχτηκε πως ήταν μια εντελώς λανθασμένη κίνηση για τον πάγκο, όχι μόνο τη δεδομένη στιγμή αλλά και γενικότερα, καθώς το ΑΠΟΕΛ είχε ανάγκη από ένα πιο μοντέρνο προπονητή και κυρίως από ένα άνθρωπο που θα φέρνει την έμπνευση στους ποδοσφαιριστές.
Με λίγα λόγια είχαν αυτό τον άνθρωπο μπροστά τους οι διοικούντες τους γαλαζοκίτρινους και δεν τον προτίμησαν, καθώς επέλεξαν να πάνε στην επιλογή Μικ Μακάρθι, απλά και μόνο γιατί ήταν ένας άνθρωπος με αρκετά ενδιαφέρον βιογραφικό από τη βρετανική σχολή.
Από τις 2 Νοεμβρίου που ανέλαβε τα ηνία ο Μακάρθι, διαδεχόμενος τον Μαρίνο Ουζουνίδη, μέχρι τις 5 Ιανουαρίου που έκανε το τελευταίο του ματς στον πάγκο, η ομάδα όχι απλά δεν εξελίχθηκε για να γίνει καλύτερη, αλλά έγινε και πολύ χειρότερη, τόσο από πλευράς αποτελεσμάτων.
Έπαιξε ποδόσφαιρο μιας άλλης δεκαετίας το ΑΠΟΕΛ επί ημερών του Ιρλανδού, ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι υπήρχε και θέμα σωστής επικοινωνίας προπονητή – ποδοσφαιριστών. Μιλάμε για ένα μήνα και κάτι μέρες, καταστροφικό για τους γαλαζοκίτρινους που έχασαν ένα διάστημα που αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, πιθανόν να ήταν αλλιώς και τα αποτελέσματα.
Έστω και με καθυστέρηση, οι γαλαζοκίτρινοι έκαναν τη σωστή και κατάλληλη κίνηση, δίνοντας τα ηνία της ομάδας στο Σάββα Πουρσαϊτίδη. Έχει αποδειχτεί από τη μέχρι τώρα παρουσία με το νέο αφεντικό στον πάγκο πως είναι ο προπονητής που ταιριάζει απόλυτα στο ΑΠΟΕΛ και στην κουλτούρα του, γνωρίζει πολλά και η δουλειά του αποδίδει.
Αν γινόταν νωρίτερα η συγκεκριμένη κίνηση, με βεβαιότητα θα ήταν πολύ καλύτερα και βαθμολογικά τα δεδομένα αυτή τη στιγμή για το ΑΠΟΕΛ. Χάθηκε ένα δίμηνο με κάκιστα αποτελέσματα και άλλα κατάλοιπα, ενώ χάθηκε και χρόνος που θα μπορούσε ο «Πούρσα» να αξιολογούσε ακόμα καλύτερα το υλικό της ομάδας, καταλήγοντας έγκαιρα και στις αποφάσεις για την ενίσχυση.
Κώστας Παναγιώτου
