Όταν η ομάδα με την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα τελειώνει ένα αγώνα με μόλις τρεις τελικές προσπάθειες και μια στο στόχο, αυτό από μόνο του λέει πολλά για την εικόνα που είχε και πόσο δραματική ήταν η αλλαγή σε σύγκριση με άλλα παιχνίδια.
Ο Απόλλωνας κατέβηκε… βραχυκυκλωμένος στον αγώνα με την ΑΕΛ. Η επιλογή του Πετράκη να ξεκινήσει με τους Ματέι και Μάρκοβιτς στην μεσαία γραμμή, είχε ως αποτέλεσμα να μην υπάρχουν οι εντάσεις που έπρεπε ανασταλτικά, ενώ δεν βρέθηκε το αντίδοτο στην πίεση που έβαλε από ψηλά η ΑΕΛ. Γινόταν εύκολα το λάθος στην πρώτη πάσα και έτσι η μπάλα δεν έφτανε εύκολα στους ακραίους μα ούτε και στον Μπίσεσβαρ. Ο «αρτίστας» ήταν αποκομμένος, αφού η μπάλα δεν έφτανε εύκολα σε αυτόν και έτσι η μεγαλύτερη πηγή δημιουργίας του Απόλλωνα, ήταν ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού.
Αφού ο Πετράκης δεν μπόρεσε να βρει λύσεις στον τρόπο που παρατάχθηκε η ΑΕΛ, προσπάθησε στο δεύτερο μέρος να αλλάξει τα πράγματα. Άλλαξε σχηματισμό, έριξε μέσα τον Νταμπό, τράβηξε στα άκρα τον Ντιγκινί και έβαλε τον Μπίσεσβαρ σε ρόλο μέσου, αφού απέσυρε τον Ματέι.
Ούτε αυτό βοήθησε, αφού ο Νταμπό δεν φάνηκε, το πείραμα με τον Μπίσεσβαρ δεν βγήκε και η ΑΕΛ δεν κινδύνεψε σχεδόν καθόλου. Η αλήθεια είναι πως πέραν από αυτούς τους παίκτες, υστέρησαν και άλλοι, ωστόσο αυτό οφείλεται στον τρόπο που έπαιξε η ΑΕΛ και στην αδυναμία του Απόλλωνα να βρει λύσεις στην τακτική του αντιπάλου.
Ο Πετράκης έριξε στην συνέχεια μέσα και τον Μπέντσοπ μα εκεί έγινε το 2-0. Μετά το 2ο γκολ της ΑΕΛ, στο παιχνίδι πέρασαν οι Βασιλείου και λίγο μετά ο Χάμπος, μα ήταν ήδη αργά για να μπορέσουν να γυρίσουν το παιχνίδι, παρόλο που ήρθε η μείωση με τον Ντιγκινί.
Σε γενικές γραμμές ο Απόλλωνας σε ένα μεγάλο ντέρμπι με ξεχωριστή σημασία, έχασε… δίκαια και σε κανένα σημείο του αγώνα δεν έδειξε ικανός να πάρει κάτι από το παιχνίδι. Δεν βρήκε σε κανένα σημείο τις απαντήσεις στην τακτική του αντιπάλου και πλέον καλείται να εντοπίσει τα λάθη του και να παρουσιαστεί σοφότερος στην συνέχεια.
Γιώργος Νικολάου
