Όχι μόνο προκρίθηκε στον τελικό κυπέλλου αλλά το έκανε με εμφαντικό τρόπο η Ανόρθωση. Νίκησε το ΑΠΟΕΛ δύο φορές. Χρειάστηκε να αγωνιστεί με παίκτη λιγότερο για πάρα πολλή ώρα στο πρώτο ματς στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» και άντεξε βγάζοντας ψυχή.
Πήγε μέσα στο ΓΣΠ κι έβαλε 3 γκολ στον αντίπαλο βγάζοντας σφραγίδα ανωτερότητας και αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας. Ήταν χωρίς αμφιβολία οι δυο πιο σημαντικές νίκες της χρονιάς. Μιας χρονιάς περίεργης που γι αλλού ξεκίνησε στο πρωτάθλημα κι αλλού κατέληξε.
Η ουσία όμως είναι ότι η «κυρία» είναι ξανά σε τελικό μετά από 13 ολόκληρα χρόνια. Τόσα είναι και τα χρόνια που απέχει από τους τίτλους. Γι΄ αυτό και το ξέσπασμα χαράς από τον κόσμο. Γι΄ αυτούς που έζησαν την Ανόρθωση την 10ετία του 90 και του 2000, οι τίτλοι και οι διακρίσεις ήταν συνήθεια, τρόπος ζωής.
Τα λάθη όμως που ακολούθησαν την τελευταία 10ετία άφησαν την ομάδα χωρίς τίτλο για πολλά χρόνια. Τελευταίο πρωτάθλημα το 2008, τελευταίο κύπελλο το 2007. 2020-21 και οι «κυανόλευκοι» ξανά σε τελικό με τον ίδιο προπονητή, τον Τιμούρ Κετσπάγια. Ο Γεωργιανός τεχνικός θέλει όσο τίποτε άλλο να οδηγήσει την Ανόρθωση σε ένα τίτλο. Θα γραφτεί στην ιστορία ως ο προπονητής που χάρισε ξανά κάποιο τρόπαιο μετά την πρώτη του θητεία στην προσφυγική ομάδα.
Ακόμα δεν πέτυχε τίποτα η «Κυρία». Το βράδυ της 15ης Μαΐου θα κριθούν όλα. Στον μεγάλο τελικό (απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα όπως είναι ο φετινός Ολυμπιακός) που θα δείξει αν η Ανόρθωση θα είναι κυπελλούχος και Ευρωπαία. Αν υπάρχει κάτι που χαροποίησε τον κόσμο και ίσως έχει περισσότερη αξία ακόμα κι από την πρόκριση στον τελικό είναι η φωτογραφία στα αποδυτήρια του ΓΣΠ μετά την πρόκριση. Μεγαλομέτοχος, πρόεδρος, τεχνικό τιμ, ποδοσφαιριστές, όλοι μαζί μια αγκαλιά.
Σε μια ομάδα που βυθίστηκε στην εσωστρέφεια τους τελευταίους μήνες για διάφορους λόγους, η πρόκριση επί του ΑΠΟΕΛ προσφέρει πολύ περισσότερα από την παρουσία σε ένα τελικό. Αν αυτή η εικόνα που είδαμε στα αποδυτήρια το βράδυ της Τετάρτης γίνει η καθημερινότητα της Ανόρθωσης, η ομάδα μπορεί να κατακτήσει το κύπελλο αλλά και να μεγαλουργήσει τα επόμενα χρόνια.
Το χρωστούν όλοι όσοι αποτελούν μέρος του οικοδομήματος στον κόσμο της ομάδας που γεύτηκε πολλές πίκρες τα τελευταία χρόνια. Το μοναδικό κίνητρο όλων όσοι έχουν την τύχη να εργάζονται ή να υπηρετούν την Ανόρθωση θα πρέπει να είναι η πρόοδος της ομάδας ως μέρος της και όχι η αυτοδικαίωση.
Χαράλαμπος Παρπεττάς
