Πέραν από την νίκη της Ομόνοιας στο 90+5΄, το γκολ του Μπεζούς, τις αλλαγές του Φερέρα και το αγωνιστικό κομμάτι, υπήρχαν και άλλα πράγματα τα οποία είναι άξια αναφοράς για το τριφύλλι και είναι από αυτά που δεν φαίνονται αν δεν τα προσέξεις…
Το ξέσπασμα στο γκολ, ήταν πρωτοφανές. Ναι ένα γκολ στο 95΄πάντα πανηγυρίζεται περισσότερο από τα άλλα. Αλλά το να βλέπεις τον πάγκο να τρέχει μέχρι το κόρνερ για να πανηγυρίσει τόσο έξαλλα, δείχνει και άλλα πράγματα…
Η πίεση που νιώθουν οι ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας ξεπερνά τα όρια του συνηθισμένου και για αυτό υπάρχουν πολλοί λόγοι. Το 4-0 από το ΑΠΟΕΛ, η βαθμολογική θέση της ομάδας, η δυσκολία σε αρκετά παιχνίδια, η προσπάθεια να βρει το τριφύλλι ταυτότητα στα μέσα της σεζόν, η αμφισβήτηση του κόσμου και άλλα στοιχεία, δημιούργησαν αυτή την πίεση.
- Δημητρίου: «Ο Παπασταύρου σκοπεύει να τηρήσει την συμφωνία με το σωματείο – Δεν έχει σκοπό να αποχωρήσει»
- Μπασιρού: «Βρισκόμαστε σε καλή χρονικά – Να εστιάσουμε στην ένταση»
Εξάλλου είναι ξεκάθαρο πως η Ομόνοια μπαίνει κάθε φορά στο γήπεδο με την πλάτη στον τοίχο, μη έχοντας άλλη επιλογή από την νίκη.
Και να ήταν μόνο το ξέσπασμα στο τέλος;
Έβλεπες στις κινήσεις ορισμένων παικτών, πως σε κάποιες φάσεις υπήρχε αμφισβήτηση ακόμη και προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Μια αβεβαιότητα, ένας φόβος για ανάληψη πρωτοβουλιών ή επιβολής γρήγορου παιχνιδιού. Ο φόβος μήπως κάτι πάει στραβά και χάσουν βαθμούς ή τα ακούσουν και πάλι από την κερκίδα, είχε ως αποτέλεσμα την έλλειψη φαντασίας, δημιουργικότητας και οξυδέρκειας στους ποδοσφαιριστές.
Με απλά λόγια, οι παίκτες της Ομόνοιας χρειάζονται μια μεγάλη νίκη. Και βαθμολογικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Με μια μεγάλη νίκη θα πιστέψουν και πάλι στους εαυτούς τους, θα τους πιστέψει και ο κόσμος. Κάτι που δείχνουν να έχουν τόσο απεγνωσμένα ανάγκη… Το παιχνίδι με την ΑΕΚ έχει και μια άλλη σημασία για τους παίκτες των πρασίνων. Είναι πολύ περισσότερα από ένα απλό ντέρμπι.
Γιώργος Νικολάου
