Δεν είναι κινηματογραφικό σενάριο. Αργότερα έγινε και ταινία, αλλά στην πράξη η ζωή ξεπέρασε τη φαντασία σκηνοθετών και σεναριογράφων.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί άλλωστε, εκείνο που συνέβη ανήμερα των Χριστουγέννων του 1914, στο Δυτικό Μέτωπο; Ποιος μπορούσε να περιμένει πως Γερμανοί και Άγγλοι στρατιώτες, μετά από αιματηρές μάχες στα χαρακώματα του θανάτου, θα άφηναν τα όπλα και θα έπαιζαν ποδόσφαιρο στην λεγόμενη «no man’s land», την ουδέτερη ζώνη;
Η συγκλονιστική αυτή ιστορία έλαβε χώρα κάπου μεταξύ της βελγικής πόλης Υπρ και της γαλλικής Λιλ, όπου διεξάγονταν σφοδρές μάχες, με τον γερμανικό στρατό να επιτίθεται στη Γαλλία μέσω Βελγίου. Πάνω από ένα εκατομμύριο στρατιώτες της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας αψήφησαν τις εντολές των ανωτέρων τους, κάτι που θεωρείται «έγκλημα» και τιμωρείται σε καιρό πολέμου, βγήκαν από τα χαρακώματα και αφού ευχήθηκαν ο ένας στον άλλον «Καλά Χριστούγεννα», έπαιξαν ποδόσφαιρο στην πιο αυθόρμητη ανακωχή της παγκόσμιας ιστορίας.
Ευρώπη 1914. Από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου οι νεκροί είναι πλέον χιλιάδες, οι καταστροφές, η δυστυχία, η πείνα, η απώλεια αποτελούν την καθημερινότητα των ανθρώπων. Στα χαρακώματα, οι σφαίρες θερίζουν, αλλά “θερίζουν” επίσης και οι αρρώστιες στις δύο πλευρές.
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και ο Πάπας καλεί για ανακωχή έστω μιας μέρας. Οι στρατιωτικές αρχές απορρίπτουν την πρόταση και δεν διατάζουν κατάπαυση του πυρός για τις ημέρες των εορτών.
Η νίκη της ζωής
Στα πεδίο μάχης όμως, οι Γερμανοί στρατιώτες αρχίζουν να… στολίζουν το δικό τους χαράκωμα. Ανάβουν κεριά και τραγουδούν χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Οι Άγγλοι στρατιώτες κάνουν το ίδιο, απαντώντας με το δικό τους τρόπο στο κάλεσμα φιλίας και ειρήνης των Γερμανών. Ανταλλάζουν φωναχτά ευχές, αφού όποιος ξεμυτίσει από το χαράκωμα κινδυνεύει να σκοτωθεί επιτόπου.
Στρατιώτες των δύο πλευρών στη λεγόμενη “no man’s land” φωτογραφίζονται μαζί
Δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος γενναίος έκανε το πρώτο βήμα. Ποιος ήταν εκείνος που βγήκε με μεγάλο θάρρος έξω από το χαράκωμα και κατευθυνόμενος προς τη μεριά του εχθρού, περπάτησε με σταθερά βήματα και έδωσε το χέρι στον στρατιώτη, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα τον είχε σκοτώσει. Αυτό που θα συμβεί στα επόμενα λεπτά θα μείνει στην ιστορία ως η «χριστουγεννιάτικη εκεχειρία».
Οι στρατιώτες, που μέχρι πριν λίγες ώρες πυροβολούσαν ο ένας τον άλλον, έδιναν τώρα τα χέρια, αντάλλαζαν δώρα και ευχές, τραγουδούσαν και έπαιζαν ποδόσφαιρο! Ναι, οι δύο πλευρές έφτιαξαν ομάδες και έπαιξαν ποδόσφαιρο για να γλεντήσουν τη ζωή, που κέρδιζε την πρώτη της μάχη στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα έχανε ωστόσο τις περισσότερες επόμενες.
Αν και δεν έχει καμία σημασία, στον αγώνα οι Γερμανοί κέρδισαν με 3-2 τους Άγγλους.
Δώρο… δύο κουμπιά!
Οι στρατιώτες αντάλλαξαν δώρα. Τι δώρα όμως θα μπορούσαν να ανταλλάξουν μέσα στις υγρές, βρώμικες και θανατερές συνθήκες που επικρατούσαν στα χαρακώματα; Δύο κουμπιά από τη στολή του έδωσε ένας Άγγλος σε έναν Γερμανό. Δύο κουμπιά από τη δική του στολή έδωσε ο Γερμανός στον Άγγλο…
Δεν συνέβη ξανά
Η εκεχειρία των Χριστουγέννων σημειώθηκε στο πρώτο εξάμηνο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια ωστόσο ο πόλεμος έλαβε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις με τη χρήση θανατηφόρων αερίων. Ουδέποτε υπήρξε ξανά εκεχειρία παρόμοιου τύπου στα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι και τη λήξη του. Συνολικά χάθηκαν 18,6 εκατομμύρια ψυχές.
