Έκλεισε ραντεβού για τον μεγάλο τελικό η Ομόνοια και χωρίς συζήτηση η επιτυχία αυτή έχει την σφραγίδα του Σωφρόνη Αυγουστή.
Ένας άνθρωπος ο οποίος από αρκετούς φίλους της ομάδας αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη στην αρχή, πλέον έχει κερδίσει με την δουλειά του και τον τελευταίο οπαδό.
Ανέλαβε μια ομάδα (αγωνιστικά) ερείπιο και μέσα σε μερικό διάστημα κατάφερε να καμουφλάρει τις αδυναμίες και να αναδείξει πλεονεκτήματα παικτών που δεν είχαν καταφέρει να αναδείξουν οι προηγούμενοι προπονητές.
Δούλεψε στην σιωπή, έβαλε σιγά σιγά τα δικά του στοιχεία στην ομάδα και έχοντας ένα υλικό με πολλές ελλείψεις, κατάφερε να πάρει το… 101% από τους παίκτες και να βρεθεί στον τελικό. Και ο δρόμος μόνο εύκολος δεν ήταν. Απέκλεισε ΑΠΟΕΛ και Πάφο και μάλιστα μέσα από ανατροπές και αυτό δίνει άλλη αξία στην επιτυχία του.
Και δεν είναι μόνο αυτά που φαίνονται με μια πρώτη ματιά. Είναι και άλλα που θέλουν περισσότερη ανάλυση αλλά αξίζουν να αναφερθούν.
Έριξε μέσα τον Παναγιώτου κάνοντας του ειδική διαχείριση, έβαλε ξανά τον Γιούστε στην εντεκάδα και κράτησε στον πάγκο τους εντεκαδάτους μέχρι τότε Λανγκ και Μίλετιτς. Κράτησε έξω όσο έπρεπε τον Λέζιακς και σιγά-σιγά με την διαχείριση του τον επανάφερε, ανεβάζοντας τον μάλιστα αγωνιστικά. Ανέβασε τον Κούσουλο και τον έκανε ξανά εντεκαδάτο και πολύτιμο. Ακόμη και όταν έλειπε ο Κούσουλος σε σημαντικό παιχνίδι, κατάφερε με τον τρόπο του να ετοιμάσει τον Μιξ βγάζοντας τον ουσιαστικά από την ναφθαλίνη και να τον κάνει ξανά σημαντικό. Ανέβασε τον Λοϊζου, βοήθησε τον Σράντι να πιάσει ρυθμό. Έκανε την ομάδα να ανεβάσει εντάσεις και να παίζει πλέον σε άλλο τέμπο.
Με αυτόν στον πάγκο η Ομόνοια πήρε τόσα γκολ από στημένες φάσεις όσα δεν πήρε με άλλους προπονητές για πολύ μεγαλύτερο διάστημα…
Είναι πολλά πράγματα αυτά που κατάφερε να αλλάξει, σε μια ομάδα που δεν έκτισε ο ίδιος, την βρήκε σε μια τραγική κατάσταση και με την ελπίδα να απουσιάζει…
Αυτός έδωσε ελπίδα, αυτός έδωσε παλμό και έκανε όλους να πιστέψουν ξανά πως μπορούν να πετύχουν κάτι.
Μάλιστα στο παιχνίδι απέναντι στην Πάφο, εντοπίσαμε και κάτι άλλο που αξίζει αναφοράς. Ο Κύπριος τεχνικός άφησε πίσω ένα κομμάτι της φιλοσοφίας του για χάρη της τακτικής. Δεν μπήκε από την αρχή με στόχο να βάλει πίεση από ψηλά, ενώ κάτι τέτοιο έγινε και με την έναρξη του δευτέρου μέρους.
Ο Σωφρόνης προσαρμόστηκε στις ανάγκες του αγώνα και δείχνει πως εξελίσσεται ως προπονητής, γίνεται πιο ώριμος προπονητικά και μαθαίνει μέσα από τις εμπειρίες του…
Συνοψίζοντας όλα αυτά τα οποία έχουμε αναφέρει, πραγματικά αξίζει… σεβασμός στον Σωφρόνη Αυγουστή. Για όσα βρήκε, όσα έκανε, όσα άλλαξε… Προφανώς δεν ξέρουμε αν θα καταφέρει να πάρει το κύπελλο, ωστόσο με όσα έχει κάνει μέχρι στιγμής αξίζει και σεβασμού και εκτίμησης.
Γιώργος Νικολάου
