Μεγάλη συνέντευξη παραχώρησε στο «ΦΩΣ» ο Γιώργος Κασναφέρης, ο οποίος αναφέρθηκε και στην παρουσία του ως διαιτητής.
Δείτε πιο κάτω τι είπε μεταξύ άλλων:
Γιατί δήλωσες ότι δεν θα τελειώσουν τα πλέι οφ;
- «Πήγα επίσης να παίξω στην Κύπρο Ομόνοια-ΑΠΟΕΛ, κομμουνιστές – δεξιοί / Ήταν η πρόκληση, δεν ήταν τα λεφτά»
- ΚΑΣΝΑΦΕΡΗΣ: «Ήμουν Ολυμπιακός, τι να πω; Ροζ Πάνθηρας;»
Το είπα ως υπερβολή. Σίγουρα θα τελειώσουν τα πλέι οφ. Το θέμα είναι πώς θα τελειώσουν και τι γεύση θα μας αφήσουν… Στο αγωνιστικό κομμάτι η γεύση είναι γλυκιά. Διότι βλέπουμε σασπένς φέτος και ανταγωνισμό. Στο εξωαγωνιστικό κομμάτι όμως, με αυτά που λένε και κάνουν οι παράγοντες, η γεύση είναι πικρή. Η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική.
Κάνα παλικάρι μη θρηνήσουμε πάλι…
Πρώτα απ’ όλα, εδώ έχουμε μπερδευτεί. Τι θέλουμε με τους Έλληνες διαιτητές; Λένε ότι θέλουν ξένους διαιτητές. Γιατί; Διότι οι Έλληνες μπορούν να επηρεαστούν. Από ποιους; Από τους παράγοντες των μεγάλων ομάδων, από την ΕΠΟ, από τον Κλάτενμπεργκ, από τον Μπένετ, από τα ΜΜΕ, από τους παρατρεχάμενους και νταραβεριτζήδες που έχουν οι παράγοντες των μεγάλων ομάδων. Και αφού δεν θέλουν Έλληνες διαιτητές, αποφασίζουν να ζητήσουν ξένους, οι οποίοι θεωρητικά είναι άμεμπτοι, ανεπηρέαστοι, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αλλά όταν έρχονται οι ξένοι και κάνουν κι αυτοί λάθη γιατί είναι άνθρωποι, μπαίνουν και αυτοί στο ίδιο καλάθι με τους Έλληνες. Για πέταμα… Και πάμε στην ελίτ κατηγορία των ξένων διαιτητών, οι οποίοι στις χώρες τους κάνουν και αυτοί χοντροκομμένα λάθη και διαμορφώνουν αποτελέσματα. Αλλά σε αυτές τις χώρες υπάρχει αθλητικός πολιτισμός και έχουν λύσει τα αυτονόητα για να προστατεύσουν το προϊόν τους. Να ξέρεις, όταν κάνουν λάθη και οι ελίτ εδώ, θα τους διαγράψουν και αυτούς. Και μετά τι θα γίνει;
Ποια είναι η λύση;
Πρέπει να δημιουργηθεί μία παγκόσμια κατηγορία διαιτητών για το Ελλαδιστάν…
Έλα, σοβαρά τώρα. Η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να παρέμβει σε αυτό το μπάχαλο;
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει την υψηλή εποπτεία, χωρίς να κάνει άμεση παρέμβαση, θα έπρεπε να έχει φροντίσει να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να υπάρχει υγιής ανταγωνισμός στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σίγουρα αυτό δεν το έχει κάνει, με τελευταίο σοκαριστικό παράδειγμα τις παλινωδίες της χρηματοδότησης της Β’ Εθνικής. Εκεί, με υπαιτιότητα των μεγάλων παραγόντων και της κυβέρνησης, φτιάχτηκε μια καρικατούρα για να βολέψουν οι μεν μεγαλοπαράγοντες τις δεύτερες ομάδες τους που δημιούργησαν, η δε κυβέρνηση για δημοσιοσχετίστικους λόγους. Και άφησαν τον κάθε παρατρεχάμενο να καπηλεύεται την κατηγορία, στοιχηματζήδες, περαστικοί, χωρίς να έχουν διαμορφώσει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού. Και δυστυχώς σε αυτόν τον βούρκο καίγονται και κάποιοι υγιείς παράγοντες που βάζουν τα λεφτά τους γιατί αγαπάνε το ποδόσφαιρο.
Από εσένα περιμένω να ακούσω λύση. Αν σου έλεγαν «έλα εδώ, κύριε, αναλαμβάνεις αρχιδιαιτητής», τι θα έκανες;
Θα σου απαντήσω. Σε πρώτη φάση, από τη στιγμή που υπάρχει τέτοια πόλωση, θα έψαχνα τη χρυσή τομή και θα έφερνα βραχυπρόθεσμα ελίτ ξένους διαιτητές για να ολοκληρωθούν τα πλέι οφ. Από εκεί και πέρα, το καλοκαίρι θα έκανα μια τεράστια συζήτηση για να ξεκαθαρίσουμε: Έχουμε καλούς Έλληνες διαιτητές ή έχουμε κακούς διαιτητές; Αν έχουμε καλούς Έλληνες διαιτητές, πρέπει να τους στηρίξουμε. Αν έχουμε κακούς διαιτητές, θα φέρνω ξένους σε όλη τη Σούπερ Λιγκ και θα φτιάξουμε πρόγραμμα ώστε σε τρία χρόνια να είναι έτοιμοι οι Έλληνες να παίζουν εκείνοι. Εάν όμως το πρόβλημα δεν είναι η ποιότητα των Ελλήνων διαιτητών, αλλά το τοξικό κλίμα, τότε και μετά από τρία χρόνια αυτοί οι διαιτητές θα είναι καμένοι… Το μεγαλύτερο πρόβλημα ξέρεις ποιο είναι, Θέμη;
Πες μου.
Η δομή και η οργάνωση του ελληνικού ποδοσφαίρου όπου υπάρχει μία ανυπαρξία από την ΕΠΟ, καθώς ούτε η ΕΠΟ ούτε οι αθλητικοί εισαγγελείς μπορούν να περιφρουρήσουν την ηρεμία τιμωρώντας παραδειγματικά όλους τους μεγαλοπροέδρους, γιατί τους φοβούνται.
Αμάν…
Και θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσει η Σούπερ Λιγκ να γίνει ένας συνεταιρισμός που θα προασπίσει επιτέλους το προϊόν και όχι ένα μαγαζάκι που εξυπηρετεί ίδια συμφέροντα της εκάστοτε ομάδας που κάθε φορά έχει το πάνω χέρι.
Ναι, αλλά και στην ΕΠΟ κάθε φορά η εκάστοτε ομάδα προσπαθεί να έχει το πάνω χέρι.
Η κάθε μεγάλη ομάδα προσπαθεί να βάλει το χέρι στην ΕΠΟ και το έχουν βάλει όλοι διαχρονικά, όλες οι μεγάλες ομάδες. Και δυστυχώς καμία μεγάλη ομάδα δεν έκανε κάτι για να βελτιώσει το ποδόσφαιρο. Και όταν χάσουν την επιρροή, φωνάζουν για τον επόμενο που τους έχει πάρει το παιχνιδάκι της εξουσίας από τα χέρια. Δυστυχώς οι Έλληνες παράγοντες είναι σαν τους Έλληνες πολιτικούς. Όπως οι Έλληνες πολιτικοί λειτουργούν με κέντρα, με παράκεντρα και με νον πέιπερ για να δικαιολογήσουν την ανεπάρκειά τους και να στηρίξουν τις άστοχες αποφάσεις τους, έτσι και οι Έλληνες παράγοντες των μεγάλων ομάδων δημιουργούν στρατό από ελεγχόμενους νεροκουβαλητές για να δημιουργούν κλίμα και να διαστρεβλώνουν κατά το δοκούν όποιες αποφάσεις είναι υπέρ τους ή κατά τους.
Να σου κάνω μια ερώτηση; Μήπως έχεις… τρελαθεί;
Η αξιολογική μου κρίση είναι. Έχουμε επτά χρόνια ξένους αρχιδιαιτητές, επτά χρόνια εποπτείας, κοροϊδίας και φαγούρας. Ξένοι αρχιδιαιτητές, οι οποίοι έρχονται και φεύγουν με ωραίες αναμνήσεις από τη μαγευτική Ελλάδα, με ανεβασμένους τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, ικανοποιώντας τα θελήματα των μεγαλοπαραγόντων και αναζητώντας τον επόμενο σταθμό της παραγοντικής τους καριέρας μετά το Ελλαδιστάν. Αφήνοντας πίσω του ο καθένας συντρίμμια… Περέιρα, Κλάτενμπεργκ, Μπένετ, τόσα χρόνια σε τι βελτίωσαν την ελληνική διαιτησία; Και ποιο είναι το πλάνο της ΦΙΦΑ και των παραγόντων για να βγει η ελληνική διαιτησία από το τέλμα; Και ποιοι Έλληνες διαιτητές θα μπορέσουν να σταθεροποιηθούν σε αυτήν την τοξικότητα και την τρέλα που υπάρχει; Και σου έχω ένα ερώτημα.
Να μου κάνεις το ερώτημα.
Οι Έλληνες διαιτητές τι κάνουν για όλα αυτά; Εγώ θεωρώ ότι οι Έλληνες διαιτητές το έχουν χάσει το παιχνίδι όχι ως αξίες αλλά ως προσωπικότητες. Θα περίμενα να υπάρχουν δυναμικές αντιδράσεις από αυτούς. Δεν γίνεται, ρε φίλε, να κάθεσαι να παίζεις σε ένα πρωτάθλημα που σε απαξιώνουν, σε λένε άχρηστο, σε λένε λαμόγιο, και να παίζεις Ιωνικός – Λαμία, αλλά να μη σε αφήνουν να παίζεις μεγάλο ματς να δείξεις τι αξίζεις. Θα έπρεπε να ενωθούν οι Έλληνες διαιτητές και να πουν: Μας πιστεύετε; Δεν μας πιστεύετε; Μας θεωρείτε λαμόγια; Δυστυχώς οι Έλληνες διαιτητές κάθονται και τα δέχονται όλα, όπως τους βαράνε χορεύουν.
Και υπάρχει το VAR σήμερα που κάνει πιο εύκολη τη δουλειά. Φαντάζομαι ζηλεύεις την εποχή του VAR.
Σε όλη μου την καριέρα με στιγμάτισαν μόνο 4-5 λανθασμένες αποφάσεις σε κρίσιμα ματς, αλλά δεν είχα VAR. Φάσεις που μας «πυροβολούσαν», για τις οποίες έπρεπε με γυμνό μάτι να πάρουμε αμέσως απόφαση, ενώ ο κόσμος τις έβλεπε σε πέντε ριπλέι από το σπίτι. Αν είχα VAR τότε, θα είχα πάρει τις σωστές αποφάσεις. Το VAR είναι τεράστιο πολεμοφόδιο που δυστυχώς εμείς οι παλιοί δεν το είχαμε.
Πες μου κάτι. Αυτό το «εξωτικό πουλί», ο διαιτητής στο ΑΕΚ – Παναθηναϊκός, γιατί δεν πήγε στο VAR ούτε στο ένα πέναλτι που ζήτησε ο Παναθηναϊκός ούτε στο άλλο πέναλτι που ζήτησε η ΑΕΚ;
Γιατί ήταν λίγος ως διαιτητής… Δεν θέλω να αναλύσω τις φάσεις μία προς μία.
Η συμπεριφορά του όλη ήταν ύποπτη;
Ήταν λίγος ως προσωπικότητα, ως αντίληψη. Στο πέναλτι που ζητάει ο Παναθηναϊκός, και πράγματι είναι πασιφανές χέρι από τον παίκτη της ΑΕΚ, άμα δεν θέλεις να το δώσεις, σφύρα, ρε φίλε, επιθετικό φάουλ στον παίκτη του Παναθηναϊκού. Έτσι κάναμε εμείς οι παλιοί και καθαρίζαμε. Αφού δεν σφυρίζεις επιθετικό φάουλ, πώς δεν δίνεις μετά το χέρι; Όπως και στις καθυστερήσεις του ματς. Στο εκατοστό λεπτό πας και δίνεις πέναλτι στην ΑΕΚ; Στο εκατοστό λεπτό; Εμείς οι παλιοί λέγαμε «κοντά στο 90’ δεν μπαίνει γκολ. Μόνο αν μπει κατά τύχη από σέντρα-σουτ»!
Τι λέγατε;
Έτσι τα είχαμε μάθει από τους πιο παλιούς. Όπως οι ομάδες έχουν στρατηγική για να κοροϊδεύουν τους διαιτητές, έτσι και οι διαιτητές πρέπει να έχουν πλάνο. Έπρεπε να σφυρίξει επιθετικό φάουλ και εκεί, να καθαρίσει να φύγει.
Μήπως αυτός ήθελε να δώσει πέναλτι στην ΑΕΚ;
Δεν είμαι μέσα στο μυαλό του. Σου λέω τι κάνει ο ξύπνιος διαιτητής στο τέλος και πάει σπίτι του όμορφα. Αυτός ήταν λίγος ως διαιτητής. Εξέθεσε και τον εαυτό του και αυτούς που τον ορίσανε. Δεν είχε καθαρό μυαλό. Ήταν εύκολες οι φάσεις. Για έναν καλό διαιτητή οι φάσεις ήταν εύκολες.
Πες μου κάτι τώρα, γιατί θα μας τρελάνουν. Άλλα λέει στο ένα κανάλι ο ένας παλιός διαιτητής και άλλα λέει στο άλλο κανάλι ο άλλος παλιός διαιτητής.
Εξαρτάται ποιος έχει το κανάλι… Αυτό που γίνεται θεωρώ ότι είναι μια τρέλα. Δεν τους βλέπω, δεν το λέω υπεροπτικά, όμως όλο αυτό δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη τοξικότητα. Βλέπω μόνος μου τις φάσεις στο κομπιούτερ.
Η φάση που πιάνει ο Άμραμπατ την μπάλα με το χέρι -και το είδε όλη η Ελλάδα εκείνη τη στιγμή- είναι κίτρινη κάρτα ή όχι; Έπρεπε να αποβληθεί με δεύτερη κίτρινη;
Είναι… δύο φορές κίτρινη κάρτα! Κατ’ αρχάς, είναι κίτρινη κάρτα το χέρι αυτό καθαυτό, αλλά είναι και για άλλον λόγο κίτρινη κάρτα: η φάση είναι από στημένο, από ελεύθερο λάκτισμα. Προσπαθεί ο Μπρινιόλι να δώσει την μπάλα και ο Άμπραμπατ κακώς βρίσκεται μέσα στη μικρή περιοχή. Λέει ο κανονισμός ότι όταν ένας ποδοσφαιριστής σκοπίμως καθυστερεί ελεύθερο λάκτισμα, πρέπει να παρατηρείται με κίτρινη κάρτα.
