Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΠΑΡΠΕΤΤΑ
Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτούσε κανείς τον Αλεξέι Σπιλέφσκι πριν τον αγώνα πως θα προτιμούσε να προσεγγίσει τον αγώνα η Ανόρθωση, θα ήταν αυτό ακριβώς που βρήκε μπροστά της η καλύτερη ομάδα στην Κύπρο στο transition.
Το θεμελιώδες λάθος του Νταβίντ Γκαγιέγο ήταν η δογματική υιοθέτηση των ιδεών και της φιλοσοφίας του στο παιχνίδι της χρονιάς, χωρίς να μετρήσει σωστά τον μεγάλο κίνδυνο που ελλοχεύει η συγκεκριμένη απόφαση.
Το «ήταν αδιάβαστος» δεν μπορεί να γίνει αποδεχτό λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ανόρθωση πριν τον χθεσινό αγώνα, είχε ηττηθεί ήδη δύο φορές από τον Άρη με πανομοιότυπο τρόπο. Ήξερε πολύ καλά τον τρόπο παιχνιδιού του αντιπάλου και πήρε συνειδητά μια απόφαση που έκθεσε τον ίδιο και την ομάδα.
Καταρχάς αρχίζουμε από το βασικό. Ο Άρης έχει πιο ποιοτικό ρόστερ, είναι πιο γρήγορη και εκρηκτική ομάδα από τους «κυανόλευκους». Από την άλλη όμως δεν είναι άτρωτη. Στο πρωτάθλημα δέχθηκε 7 ήττες φέτος γιατί κάποιοι προπονητές κατάλαβαν ότι αν δώσεις την μπάλα στον Άρη και τον περιμένεις, μπορείς να του κάνεις τη ζωή δύσκολη.
Και διαφορετικά να έπαιζε η Ανόρθωση, ενδεχομένως να έχανε πάλι. Θα είχε όμως πολύ περισσότερες πιθανότητες να αποκλείσει το σύνολο του Σπιλέφσκι. Η επιμονή στο πρέσινγκ ψηλά, η προσπάθεια να παίξει κυριαρχικό ποδόσφαιρο, αποδείχθηκε «βούτυρο στο ψωμί» του Άρη που βρήκε χώρους και σκόραρε (0-3 στο ημίχρονο) με μπασκετική ευστοχία.
Σε κάθε περίπτωση ο αποκλεισμός στο κύπελλο είναι γεγονός όμως επειδή υπάρχει και η επόμενη μέρα, είναι ένα θέμα συζήτησης ο τρόπος παιχνιδιού της Ανόρθωσης σε συνάρτηση με τις αντοχές της ομάδας αλλά και το ποιοτικό βάθος που δεν έχει.
Ο Νταβίντ Γκαγιέγο κέρδισε τους φίλους της Ανόρθωσης, αντίπαλους προπονητές, οπαδούς άλλων ομάδων, δημοσιογράφους, γιατί παρουσίασε ένα ποδόσφαιρο που άρεσε χωρίς να έχει τόσους πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές όσο άλλες ομάδες.
Η μεθοδικότητα και η εργατικότητα του Ισπανού εκτιμήθηκαν: Η ομάδα του έχει ξεκάθαρα την σφραγίδα του, έπαιξε στρωτό ποδόσφαιρο. Κυρίως έδειξε χαρακτήρα, διότι προσπάθησε (αρκετές φορές με επιτυχία) να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, πρέσαρε και γενικώς άρεσε. Ο τρόπος παιχνιδιού του Γκαγιέγο, γοήτευσε τους Ανορθωσιάτες.
Στην πάροδο του χρόνου όμως φάνηκε ότι για διάφορους λόγους η δογματική τακτική προσέγγιση (μιλάμε για φιλοσοφία παιχνιδιού όχι διάταξη) ανεξαρτήτως αντιπάλου, ανεξαρτήτως απουσιών, ανεξαρτήτως των αντοχών της ομάδας του, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αποτελεσματική.
Προπονητές που δεν εξελίσσονται, μένοντας σταθεροί και αμετακίνητοι σ’ αυτά που πίστευαν απ’ την αρχή πληγώνουν τον εαυτό τους και την ομάδα τους.
Οι προπονητές πρέπει να είναι σαν τους χαμαιλέοντες, να προσαρμόζονται πάντοτε στο υλικό και την ομάδα, στις συνθήκες κι ανάλογα με τον αντίπαλο να φτιάχνουν τη τακτική τους.
Ο Γκαγιέγο μας έδειξε ότι είναι από τους προπονητές που πιστεύουν ότι οι ιδέες κάνουν τη διαφορά κι όλα τα άλλα έπονται. Η Ανόρθωση με αυτόν στον πάγκο ήταν απολαυστική σε αρκετά ματς τη φετινή χρονιά. Είναι ξεκάθαρο όμως πλέον ότι δεν υπάρχουν οι δυνάμεις για να το υποστηρίξει αυτό και να έχει αποτελέσματα.
Δεν είναι κακό κάποιες φορές ένας προπονητής να κάνει λίγο πίσω από τις ιδέες του έτσι ώστε να έρθει το αποτέλεσμα και μέχρι να είναι έτοιμη η ομάδα που χτίζεται να φτάσει στο επίπεδο που θα της επιτρέπει να παίζει και να κερδίζει ανεξαρτήτως αντιπάλου με το «Γκαγιέγο ball».
