Τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο είναι της μόδας το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή και έχει επικρατήσει η άποψη ότι είναι πετυχημένο.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν είναι πάντα δεδομένο και παίζει σημαντικό ρόλο από την διάθεση που έχει η κάθε διοίκηση να στηρίξει και να εφαρμόσει σωστά αυτό το μοντέλο.
Και δεν το κάνει κυρίως για τα… μάτια του κόσμου. Δηλαδή, επί της ουσίας να είναι εκεί, αλλά μα μην κάνει κουμάντο στον προγραμματισμό.
Η ομάδα που λειτουργεί σωστά αυτό το μοντέλο και τις αποφάσεις παίρνει αποκλειστικά ο τεχνικός διευθυντής είναι η ΑΕΚ.
Ο Τσάβι Ρόκα έκανε αυτό το μοντέλο πετυχημένο, όπως και ο Κρόιφ προηγουμένως. Ο Μουρίγιο ωστόσο απέτυχε, με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να κάνει δύο χρόνια να επανέλθει σε καλές πορείες.
Η Ανόρθωση το δοκίμασε επίσης, αλλά είχε αντίθετα αποτελέσματα και δεν έφερε το αποτέλεσμα της ΑΕΚ.
Η Ομόνοια επίσης το δοκίμασε με τον Γκόμες, αλλά απέτυχε και αργότερα με τον Λάρκου είχε αποτέλεσμα, αλλά οι αποφάσεις παίρνονταν από τρία άτομα (Λάρκου-Μπεργκ-Ταραπουλούζης).
Το ΑΠΟΕΛ τα τελευταία χρόνια πήγε να δοκιμάσει αυτό το μοντέλο, αλλά επί της ουσίας, ποτέ κάνεις τεχνικός διευθυντής δεν έκανε αποκλειστικό κουμάντο.
Ο Απόλλωνας για πολλά χρόνια έχει τον Πέτρο Κονναφή, ο οποίος είχε ουσιαστικά τον ρόλο (επίσημα ή ανεπίσημα), για την στελέχωση της ομάδας.
Και η ΑΕΛ, πήγε να το δοκιμάσει φέτος με τον Μπεμπέ και το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Τώρα, ξεκίνησε μία νέα προσπάθεια με τον Χρίστο Παντελή.
Οπόταν, το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή δεν είναι πάντα πετυχημένο και παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες για να φέρει αποτέλεσμα. Το κυριότερο, να είναι ο κατάλληλος και η διοίκηση να στηρίξει έμπρακτα αυτό το μοντέλο.
Ονησίφορος Σταύρου
