Είναι πλέον επίσημο! Ο Φατίχ Τερίμ είναι και με τη “βούλα” ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Ο Τούρκος προπονητής γεννήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 1953 στα Άδανα. Άρχισε την ποδοσφαιρική καριέρα του στη Ντεμίρσπορ και συνέχισε στη Γαλατασαράι, ενώ αγωνίστηκε και στην εθνική Τουρκίας.
Ως προπονητής έκανε σπουδαία διαδρομή, όντας μακράν του δεύτερου, ο κορυφαίος προπονητής της Τουρκίας, έχοντας κατακτήσει με τη Γαλατασαράι οκτώ πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο UEFA. Επίσης οδήγησε την Εθνική Τουρκίας στα ημιτελικά του Euro.
Πρώτη του ομάδα ως προπονητής ήταν η Ανκαραγκουτσού το 1987, ενώ ακολούθησε η Γκιοζτεπέ. Το 1990 ανέλαβε την εθνική K21 της Τουρκίας και τρία χρόνια αργότερα έγινε πρώτος προπονητής της εθνικής Ανδρών.
Οταν οι πρόεδροι νομίζουν ότι ξέρουν ή ότι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο, κι έχουν άποψη για το αν πρέπει να παίζει ο τάδε ή ο δείνα παίκτης, το σχηματισμό ή την τακτική της ομάδας, υφίσταται ζήτημα αυτογνωσίας και το πρόβλημα γίνεται δομικό.
Οταν βλέπουν ανταγωνιστικά τον προπονητή τους υπάρχει ζήτημα με το «εγώ» τους. Και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.
Κι όταν το «εγώ» μπαίνει πάνω από το «εμείς», συνήθως δεν υπάρχει γυρισμός.
Είναι θεμιτό το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες πληρώνουν. Οπως και ότι αποφασίζουν οι ίδιοι ποιον θα πληρώνουν, κάθε φορά, για να τους κάνει τη δουλειά που θέλουν. Κουμάντο στην τσέπη τους δεν κάνει κανείς άλλος παρά μόνο οι ίδιοι.
Με την ειδοποιό διαφορά ότι αυτό δεν αναιρεί την κριτική σε ακατανόητες ενέργειες και την καταγραφή των αυτονόητων δεδομένων/πεπραγμένων που υφίστανται.
Δεν αναφερόμαστε, άλλωστε, σε μία απλή επιχείρηση, αλλά σε συλλόγους με εκατομμύρια κόσμου που ζουν και αναπνέουν για την αγαπημένη τους ομάδα. Εν προκειμένω στον Παναθηναϊκό. Εναν σύλλογο με αξίες, αναγνώριση και σεβασμό σε όσους αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει.
Αυτές τις αξίες ο Αλαφούζος τις ποδοπάτησε, ανεξαρτήτως της κατάληψης της επιλογής του. Αγαρμπα. Αδικα. Εγωιστικά. Κι όπως συμβαίνει στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο, όπως στρώνεις κοιμάσαι.
