Με αντανακλαστικά, ταχύτητα, μεθοδικότητα και πειθώ ο Τσάβι Ρόκα έφτασε τα 6 deal στον Παναθηναϊκό, συνεχίζοντας την αναβάθμιση του ρόστερ του.
Είναι η αγαπημένη λέξη του Έλληνα. Αύριο. Μία ολόκληρη σχολή ωχαδερφιστών με μότο την φράση: «Ό,τι μπορείς να το κάνεις αύριο, ας το κάνεις αύριο, δεν χάλασε κι ο κόσμος». Εκείνος πάει αντίθετα. Ό,τι μπορείς να κάνεις αύριο, καλύτερα να το κάνεις σήμερα. Χθες, ει δυνατόν!
Όσο κι αν ψάξεις στην Ευρώπη, αποκλείεται να βρεις ομάδα που έχει ήδη τρεις κλεισμένες μεταγραφές για την επόμενη σεζόν. Αποκλείεται να βρεις ομάδα που να έχει τρέξει τόσο πολύ τον σχεδιασμό για του χρόνου, όσο ο Παναθηναϊκός.
Διότι, ο Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα γίνεται ο τρίτος παίκτης που συμφωνεί με το τριφύλλι μετά τον Καρλίτος και τον Φραν Βέλεθ. Ο καθένας μπορεί να πει οτιδήποτε θέλει για την ποιότητα, την χρησιμότητα, την επάρκεια ή τον μισθό των νέων αποκτημάτων. Αυτό που δεν χωρά αμφισβήτηση είναι πως ο Τσάβι Ρόκα δείχνει αντανακλαστικά. Μεθοδικότητα. Οργανωτικότητα. Πλάνο. Σχέδιο.
Μπορεί να αποτύχει. Μπορεί κανείς τους να μην πιάσει. Ωστόσο, αυτό που φαίνεται (σε μία ομάδα μνημονιακών οικονομικών δυνατοτήτων) είναι πως μιλάμε για έναν άνθρωπο που ξέρει να κλείνει συμφωνίες. Έναν άνθρωπο που θέλει να αναδομήσει, να ανακατασκευάσει τον Παναθηναϊκό, έχοντας ένα συγκεκριμένο μοντέλο στο μυαλό του. Θα κριθεί επ’ αυτού. Σε πρώτη φάση, δείχνει πως το υποστηρίζει με γρήγορες κινήσεις, αντανακλαστικά και πειθώ.
Έπιασε δουλειά στις 22 Νοεμβρίου και ήδη φέρει την υπογραφή του σε 6 μεταγραφικά deal μόλις σε 199 ημέρες στο πόστο του. Πάρα πολλά, αν σκεφτεί κανείς την ιδιαιτερότητα της εποχής, αλλά και το γεγονός ότι πέρασε μόλις μία ενεργή μεταγραφική περίοδος. Η πρώτη φουρνιά παικτών που έφερε δείχνουν «κανονικοί» ποδοσφαιριστές. Έφεραν άμεση αναβάθμιση στο ρόστερ, έστω και αν δεν έχουν παίξει πάρα πολύ.
Ο Ανουάρ είναι ένα καθαρό εξάρι με πολύ καλά ταχυδυναμικά στοιχεία και σε γόνιμη, παραγωγική ηλικία. Ο Νατζ ένας αξιοπρεπής εξτρέμ, με καλή τεχνική, μάλιστα ήταν αυτός που έφτιαξε το γκολ του Μακέντα στο χθεσινό παιχνίδι με την ΑΕΚ. Ο Αγιούμπ ήταν ο άτυχος της παρέας λόγω τραυματισμού, ωστόσο πήρε την πρώτη του συμμετοχή ως βασικός απέναντι στην Ένωση και έδειξε ότι τεχνικά είναι κι αυτός σε πολύ καλό επίπεδο.
Τρία deal με σημαντικό δείκτη δυσκολίας αφού οι συγκεκριμένοι παίκτες έπρεπε να πειστούν να αφήσουν ομάδες (έστω και προσωρινά οι δανεικοί), όπως η Φέγενορντ, η Βαγιαδολίδ και η Λέγκια, που αυτή τη στιγμή έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα ως ονόματα από τον εσώκλειστο εντός συνόρων και μακριά από το επίπεδο πρωταθλητισμού Παναθηναϊκό.
Υψηλό δείκτη δυσκολίας (πάντα τηρουμένων των σημερινών αναλογιών) είχαν και οι τρεις συμφωνίες για την επόμενη σεζόν. Ο Καρλίτος είχε εξαιρετικό όνομα στην Πολωνία και καλές προτάσεις στα χέρια του. Ο Φραν Βέλεθ είχε την επιλογή να ανανεώσει στον Άρη, ενώ είχε γυαλίσει σχεδόν σε όλες τις τοπ ομάδες της Super League. O Αϊτόρ σύμφωνα με τα λεγόμενα του ατζέντη του είχε στα χέρια του προτάσεις από Τουρκία, αλλά κι από άλλες ευρωπαϊκές ομάδες. Όλους αυτούς, ο Ρόκα βρήκε τον τρόπο να τους «ψήσει» πριν καν τελειώσουν οι σεζόν. Δεν είναι σύνηθες, γι’ αυτό και πρέπει να του πιστωθεί.
Αν κάποιος βέβαια ψάξει καλά το βιογραφικό του δεν θα πρέπει να αισθάνεται κάποια έκπληξη με τα πρώτα δείγματα γραφής του στο «τριφύλλι». Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στην ΑΕΚ Λάρνακας, την οποία μεταμόρφωσε από μία μικρομεσαία ομάδα σε σύλλογο που έκανε πρωταθλητισμό, μπαίνοντας σφήνα στις παραδοσιακές δυνάμεις, ο Καταλανός έκανε 48 μεταγραφές, αλλά καμία αγορά. Οι 44 ήταν ελεύθεροι και μόλις 4 οι δανεικοί.
Την πρώτη χρονιά τα σάρωσε όλα (16 προσθήκες) και προοδευτικά το νούμερο έπεφτε κάθε χρονιά. Κατηγορήθηκε ότι έδωσε ελάχιστες ευκαιρίες σε γηγενείς Κύπριους, αλλά και σε νεαρά ταλέντα, επιλέγοντας σχεδόν αποκλειστικά ξένους σε ηλικίες από 26 και πάνω. Αν κρίνει κανείς από τα πρώτα 6 του αποκτήματα, ακριβώς το ίδιο φαίνεται πως πάει να επιχειρήσει και στον Παναθηναϊκό.
Έμφαση στην άμεση ποιότητα και όχι στο potential. Έμφαση στην εμπειρία και όχι στα νιάτα. Έμφαση στην ξένη κουλτούρα, όχι στην γηγενή.
Λογικά, το μοντέλο της τελευταίας διετίας (το οποίο υιοθετήθηκε μάλλον αναγκαστικά) θα τροποποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Ο Παναθηναϊκός έχει πάρει την απόφαση να αλλάξει και όλα δείχνουν ότι ο στόχος θα είναι να είναι πολύ πιο άμεσα ανταγωνιστικός και διεκδικητικός την επόμενη σεζόν.
Η επιθυμία του Ρόκα να πάει σε προπονητή με τον οποίο θα βρίσκονται στην ίδια σελίδα του βιβλίου (ηλικία, φιλοσοφία, γλώσσα, φιλοδοξία, βιογραφικό) μαρτυρά πως θέλει να «κουμπώσει» με έναν τεχνικό, με τον οποίον θα τρέξουν μαζί το νέο πρότζεκτ, έχοντας ως ρητό την φράση που λένε και στο… χωριό του: «Mi vida, por su vida». Η ζωή μου εξαρτάται από την δική σου.
Ο νέος Παναθηναϊκός είναι ακόμα ένα… γιαπί, σιγά – σιγά πέφτουν τα μπετά. Έχει αμέτρητα μέτωπα ανοιχτά, ένα σωρό δουλειές που πρέπει να γίνουν. Πρέπει να κλείσει προπονητή, να δει αν θα μπορέσει να εκποιήσει κάποιο από τα «ασημικά» του (Μακέντα, Χατζηγιοβάννης), πρέπει να δει πως θα καλύψει τα κενά που θα αφήσουν ο Γιόχανσον, ο Ινσούα, ο Ζαχίντ, ο Χρήστος Δώνης, πρέπει να δει αν μπορεί να ξεφορτωθεί συμβόλαια παικτών που δεν τράβηξαν και φυσικά να ενισχυθεί κι άλλο. Η ταχύτητα με την οποία ενεργεί ο Ρόκα σε όλα τα μέτωπα, αφήνει την αίσθηση πως όλα θα γίνουν, νωρίτερα από ότι θα περίμενε κανείς.
Στο ποδόσφαιρο, ο ευκολότερος τρόπος για να εκτεθείς είναι να κάνεις προβλέψεις. Ειδικά, όταν μιλάς για τον Παναθηναϊκό του απρόβλεπτου και ενίοτε αυτοκαταστροφικού Γιάννη Αλαφούζου. Είναι αδύνατον να πεις αν οι παίκτες που φέρνει ο Ρόκα θα αποδειχθούν «λαβράκια» ή «παλτά». Ωστόσο, η μεθοδικότητα και η ταχύτητα που επιδεικνύει στον σχεδιασμό της επόμενης ημέρας είναι κάτι αξιοπρόσεχτο όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικά. Κι αυτό πρέπει να γραφεί σε real time, όχι κατόπιν εορτής…
Από sdna.gr
