Μπορεί ο τίτλος μας πλέον να έχει γίνει… κλισέ, ωστόσο στην περίπτωση του Απόλλωνα ισχύει και με το παραπάνω.
Η Λεμεσιανή ομάδα πήγε με πολλές απουσίες στην Πάφο για να αντιμετωπίσει την τοπική ομάδα, που ήταν αήττητη στην έδρα της τη φετινή χρονιά στο θεσμό του πρωταθλήματος, και κατάφερε να… αποδράσει με τη νίκη και τους τρεις βαθμούς.
Γιατί περί… απόδρασης πρόκειται, όταν απέναντί σου έχεις μία ομάδα που δείχνει πως φέτος και μπορεί να είναι στην πρώτη εξάδα και πιο επικίνδυνη είναι από κάθε προηγούμενη χρονιά, ιδιαίτερα όταν αγωνίζεται στο… δικό της σπίτι.
Παρότι δεν έπιασε ψηλά επίπεδα απόδοσης, το συγκρότημα του Τσόρνιγκερ πήρε το ζητούμενο και αυτό είναι που μετράει. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το αριθμητικό του πλεονέκτημα, ήταν η ομάδα που κέρδισε μέτρα στο γήπεδο στο δεύτερο μέρος και είδε τον Πίττα, όχι απλά να επιστρέφει στη δράση, αλλά και να επιστρέφει στα γκολ.
Άλλωστε, καλές οι θετικές εμφανίσεις, καλύτερα όμως και τα αποτελέσματα, πόσο μάλλον όταν στο πρόσφατο παρελθόν ο Απόλλωνας είχε… καεί πολλάκις με το χυλό και φυσούσε και το γιαούρτι.
Τα κέρδη από αυτή τη νίκη είναι πάρα πολλά, βαθμολογικά και όχι μόνο. Η Λεμεσιανή ομάδα επέστρεψε στην κορυφή της βαθμολογίας, νίκησε τις… απουσίες, ενώ είδε να επιστρέφουν δύο πολύ σημαντικοί της παίκτες, ο σκόρερ Πίττας και ο MVP της περσινής χρονιάς, Νικολά Ντιγκινί.
Πιο σημαντική επιστροφή, όμως, ήταν αυτή του κόσμου. Βαδίζοντας σιγά-σιγά προς την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, όλο και περισσότεροι πιστεύουν πλέον στην ομάδα του Τσόρνιγκερ. Ενδεικτική η κίνηση των οργανωμένων οπαδών να συνοδεύσουν την αποστολή μέχρι και το «Στέλιος Κυριακίδης» κι ενώ είχαν προηγηθεί οι… ντόπες πριν από το ντέρμπι με την Ομόνοια.
Κινήσεις που… ντόπαραν παίκτες και τεχνική ηγεσία και στο τέλος πανηγυρίστηκαν δύο υπέρ-πολύτιμα τρίποντα σε δύο πολύ σημαντικά παιχνίδια.
Λογικά θα έπεται και συνέχεια, αφού η δίψα για επιστροφή στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου μετά από 16 χρόνια είναι πολύ μεγάλη, με τον κόσμο του Απόλλωνα να ζει και ν’ αναπνέει για να ζήσει ανάλογες στιγμές.
Ηλίας Πονηρός
