Είναι, κατά μία αρκετά ρεαλιστική έννοια, μια ατέρμονη μονομαχία από την πρώτη μέρα του έτους έως και την τελευταία. Στην εκάστοτε ασφάλτινη αρένα μπαίνουν μέσα και δίνουν μάχη ο ένας ενάντια στον άλλον 20 ταλαντούχοι μονομάχοι, με τους 2, φυσικά, να τραβάνε τα βλέμματα, καθώς πηγαίνουν για το μεγάλο βραβείο: τον τίτλο του τελευταίου άντρα που θα στέκεται όρθιος, αυτός που θα φορέσει στο κεφάλι του το στέμμα.
Κι ολ’ αυτά, προς τέρψη του κοινού που- όπως είχε πει και ο Ράσελ Κρόου στην οσκαρική ταινία “Gladiator”-, το οποίο… ψυχαγωγείται:
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη φετινή χρονιά της Φόρμουλα 1, εκεί που μετά από πολλά χρόνια έχουμε πραγματική «σφαγή» για τον τίτλο: Μαξ Φερστάπεν και Λιούις Χάμιλτον τα δίνουν όλα με το βλέμμα στο μεγάλο βραβείο.
Αυτή τη φορά, μετά την παρωδία στο Σπα όπου και είδαμε 4 εκπληκτικούς (ΝΟΤ) γύρους πίσω από το Αυτοκίνητο Ασφαλείας, ήταν η σειρά του Ολλανδού, και μάλιστα εντός έδρας, να… χύσει λίγο αγωνιστικό αίμα: ο πιλότος της Ρεντ Μπουλ εκκίνησε από την pole, δεν πιέστηκε ουσιαστικά σε κανένα σημείο του grand prix και στο τέλος πήρε σχεδόν δια περιπάτου τη νίκη μετά από δύο πιτ στοπ, ανακτώντας εκ νέου την πρωτοπορία στη βαθμολογία.
